راهنمای نهایی برای طراحی الگوها و کامپوزیت عمومی در پایتون

مستقیما به نقطه

توسعه دهندگان نرم افزار افراد شلوغی هستند. آنها هیچ وقت برای خواندن متن های بلند و براق ندارند. این پست برای پایتونیستای باتجربه است ، بنابراین بیایید مستقیم به اصل مطلب بپردازیم.

الگوی طراحی کامپوزیت یکی از موارد مورد علاقه من است. این یک ساختار فوق العاده قدرتمند است – هر زمان که بخواهید یک مجموعه و عناصر اساسی آن را یکنواخت درمان کنید ، مفید است. هر زمان که ساختار داده ای درخت مانند داشته باشیم ، خواه یک سیستم فایل ، منابع پشته ابری ، کد یا هر چیز دیگری باشد که از قسمت های کوچکتر تشکیل شده باشد ، الگوی ترکیبی اولین الگوی طراحی است که باید در نظر گرفته شود.

با این حال ، این روش در فرمولاسیون سنتی OO خود دارای اشکالات جدی است. با دقت به نمودار معمول الگوی طراحی مرکب نگاه کنید:

شکل 1: الگوی طراحی کامپوزیت (از ویکی پدیا)

آیا مشکل را اینجا می بینید؟ اگر نه ، این قابل درک است. در واقع دو مشکل نزدیک به هم وجود دارد.

ابتدا ، روش سنتی Abstract Base Class ، بارگذاری بیش از حد تمام روشهای رابط انتزاعی را اجباری می کند. دوم ، در نتیجه ، کلاس Composite باید همه روشهای انتزاعی رابط را بارگیری کند ، حتی اگر اجرای آنها به احتمال زیاد کاری به اندازه پیش پا افتاده باشد …