@سرژنکوفآندری سرژنکوف
تحلیلگر ارزهای رمزنگاری شده موسس و ویراستار در btcpeers.com
اگر سریع کاغذ سفید بیت کوین را بخوانید ، متوجه خواهید شد که بخشی از “فروش” ساتوشی مربوط به “کاهش نهایی هزینه ناشی از واسطه گری مالی” بود که بیت کوین امکان پذیر کرد.
در کلمات دقیق مورد استفاده ساتوشی: “هزینه میانجیگری هزینه های معامله را افزایش می دهد و حداقل اندازه معاملات عملی را محدود می کند.”
این در حالی است که هزینه ذاتی موجود در سیستم های معاملاتی سنتی را برعکس آنچه بیت کوین ارائه می دهد توضیح می دهد.
متأسفانه ، در واقعیت ، معاملات در سراسر شبکه های اثبات کار (PoW) -مانند بیت کوین و اتریوم -هنوز در باتلاقی از هزینه های بالای تراکنش به دام افتاده است. این امر با توجه به موردی که ساتوشی در ابتدا ایجاد کرده بود ، بسیار کنایه آمیز است.
برای کسانی که تازه وارد سرمایه گذاری در بلاک چین شده اند ، هزینه های بالای تراکنش چیزی است که احتمالاً قبلاً با آن روبرو بوده اید.
با این وجود ، در روزهای اولیه ارزهای رمزنگاری شده ، در شبکه های پیشگام مانند بیت کوین و اتریوم ، این مورد وجود نداشت.
مشکل “منشا هزینه”
همانطور که می دانید ، یکی از اشکالات پروتکل های پیشگام بلاک چین این است که ماینرها می توانند معاملات مورد تایید خود را بر اساس اندازه هزینه تراکنش ها انتخاب کنند.