مقدمه ای بر مبانی برنامه نویسی کاربردی با پایتون

@پریارپریا راثور

Priya rathore بهترین نویسنده است

برنامه نویسی کاربردی نوعی کدنویسی است که هدف اصلی آن انجام و نه انجام کار است. برنامه نویسی تابعی از نوعی تفکر ریاضی ناشی می شود که شما نوعی ورودی را تعریف کنید که وارد یک تابع شود و خروجی مورد انتظار ما از یک تابع باشد.

در یک کد عملکردی ، خروجی یک تابع فقط به آرگومان های منتقل شده بستگی دارد. فراخوانی یک تابع به همان مقدار x باید مهم همان نتیجه f (x) باشد ، مهم نیست که چند بار آن را ترک کنید. بنابراین وقتی به ندرت حالت خود را تغییر می دهید ، به یک سبک تفکر کاملاً متفاوت نیاز دارد. به جای اینکه مراحل را طی کنید ، احساس می کنید که داده ها تغییر شکل داده و نتیجه مطلوب حالت نهایی است.

پایتون ساخت های مختلفی دارد که به برنامه نویسان اجازه می دهد برنامه نویسی عملکردی را درک کنند. برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد برنامه نویسی کاربردی ، به یادداشت های ما در این زمینه مراجعه کنید.

توابع به عنوان اشیا class درجه یک در پایتون:

استفاده از توابع به عنوان اشیا-درجه یک بدان معنی است که آنها باید مشابه داده ها استفاده شوند. بنابراین ، می توانید آنها را به عنوان پارامتر ، مانند عبور یک تابع به تابع دیگر به عنوان آرگومان ، منتقل کنید. به عنوان مثال ، در این مثال می توانید تابع int را به عنوان یک پارامتر تابع نقشه منتقل کنید.

 list (map (int, ["1", "2", "3"]))
[1, 2, 3]

می توانید تعیین کنید …