من در کشوری متولد شدم که دیگر وجود ندارد – اتحاد جماهیر شوروی – و می دانم که نداشتن آزادی انتخاب چگونه است. به دلیل عدم رقابت چاره ای نبود و تنها بازیکنان بازار انگیزه ای برای بهتر شدن نداشتند. آن بازیکنان ممتاز می دانستند که ما هرچه تولید کنند را مصرف خواهیم کرد زیرا چاره دیگری نداریم. عدم رقابت ما ، کاربر نهایی را در موقعیت ناتوانی قرار داده است.
اتحاد جماهیر شوروی البته یک نمونه افراطی است ، اما برای سالهای زیادی بانکهای سنتی مصرف کنندگان را در وضعیت مشابهی قرار داده اند. در هسته اصلی آن ، خدمات آنها طی قرن ها تغییر نکرده است و بانک های خیابان های بزرگ تا ظهور fintech کم و بیش ثابت مانده اند.
اکنون سرانجام ما گزینه دیگری برای گزینه های بهتر مانند Monzos و Revoluts داریم و بسیاری از ما با آغوش باز از آنها استقبال کرده ایم.
اما اوضاع از آنجا حتی بهتر شده است. مالی غیرمتمرکز ظهور کرده است ، وعده بسیاری از محصولات و خدمات مشابه neobanks را می دهد ، اما با مزایای دسترسی غیر مجاز. حالا هرکسی می تواند بازی کند.
توسعه و رشد مالی غیرمتمرکز (که اکنون بیش از 40 میلیارد دلار ارزش قفل شده دارد) به ویژه چشمگیر است. اما آنچه حتی چشمگیرتر است ، هیجان توسعه دهندگان ، کاربران و طرفداران آن است.
