@yaktackیاک تاک
ما یک برنامه ساده هستیم که به مردم کمک می کند کلمات را به خاطر بسپارند.
اول ، برخی از زمینه ها
در اواخر قرن نوزدهم ، روانشناسی به نام هرمان ابینگهاوس سالها به درک رفتار حافظه انسان پرداخت. او میزان پوسیدگی حافظه را ترسیم کرد و تحقیقات خود را با چیزی به نام منحنی فراموشی خلاصه کرد.
ابینگ هاوس نشان داد که با گذشت زمان ، توانایی ما در بازیابی خاطرات کاهش می یابد. بیشتر دانشمندان این نتایج را اینگونه تفسیر کردند که خاطرات به سادگی از بین می روند. اما علم معاصر چیز دیگری را پیشنهاد می کند. توانایی یادآوری ما به دو عامل بستگی دارد:
قدرت ذخیره سازی: اگر چیزی مهم باشد ، در مغز ما از نقطه انتهایی منحنی فراموشی باقی مانده است.
قدرت بازیابی: اما دسترسی به برخی از خاطرات به مرور زمان ، مستقل از حافظه ذخیره شده در مغز ما ، کمرنگ می شود.
یک تشبیه مفید در اینجا تصور یک کتابخانه بزرگ است. کتاب ها در قفسه های سراسر ساختمان نگهداری می شوند. این ذخیره است. توانایی شخص در یافتن کتاب ، به صحت فهرست کارت (و مهارت فرد در راه یابی) بستگی دارد. این دسترسی است.
رابرت بیورک از UCLA نشان می دهد که دسترسی به یک حافظه خاص توانایی ما را برای دستیابی به حافظه بعدی بهبود می بخشد. از قضا ، بهبود دسترسی با میزان فروپاشی دسترسی رابطه معکوس دارد ….