از زمان طلوع بشریت، موسیقی نقش بزرگی در زندگی ما داشته است. تصور کنید که اجتماعات قبیله ای در اطراف آتش در حال آواز خواندن و رقصیدن با طبل هستند. به سرعت به عصر مدرن ما که به کنسرت ها، کلوپ های موسیقی می رویم یا لیست های پخش را بین یکدیگر به اشتراک می گذاریم.
من یک بار برای مغزمان خواندم که گوش دادن به موسیقی مانند حل یک معما است. اینکه نورون‌های ما در تلاش برای پیش‌بینی نت بعدی و ضرب و شتم هستند، رضایت یک حدس خوب یا غافلگیری از چرخش دلپذیر غیرمنتظره را برای ما فراهم می‌کند.
ما از رفتن به کنسرت‌هایی که در آن آهنگ‌هایی که قبلاً می‌دانیم پخش می‌شوند لذت می‌بریم و به گروه اجازه می‌دهیم با تغییرات جزئی آهنگ‌هایی که دوست داریم ما را غافلگیر کنند. موسیقی کلاسیک و جاز احتمالاً در نهایت قرار دارند، جایی که هر کارگردان و هر گروه ممکن است یک آهنگ شناخته شده را به روشی متفاوت تفسیر کند.
داشتم با بچه‌هایم در مورد ریمیکس‌ها صحبت می‌کردم، یعنی زمانی که دی‌جی‌ها یا نوازندگان دیگر با تغییر ریتم یا خواندن آن با صدای خود، از یک آهنگ قدیمی عکس می‌گیرند. به عنوان مثال، صدای شکیرا در حال خواندن سرود راک AC/DC Back in Black یا سلین دیون و آناستاشیا در حال خواندن You Shook Me All Night Long یا ریمیکس When We Were Young اثر دیوید گوتا.
همه ما خواننده های مورد علاقه یا سبک های مورد علاقه داریم. اکنون ما همچنین ابزارهایی داریم که به ما امکان می دهد همه اینها را ترکیب کنیم و نتیجه نهایی را ایجاد کنیم …