فشار بزرگ برای بازگشت به شرایط عادی آغاز شده است. این بدان معنی است که کار از راه دور باید پایان یابد ، حداقل این جایگاه برخی از رهبران و مدیران است. آنها نمی توانند درک کنند که دنیای تجارت نیازی به آنها ندارد. هرچه دنیای تجارت پیچیده تر می شد ، آنها در قلب خود می دانستند که قرن بیست و یکم آنها را پشت سر گذاشته است.
مدیر “پرستار بچه” با ورود به قرن جدید قدرت را چسبید. با فراگیرتر شدن فن آوری و گسترش کار در تجارت و پیچیده تر شدن مشاغل ، مدیر “پرستار بچه” یک ضرورت به نظر می رسید. رهبری قادر به درک واقعی آنچه در سنگرها بود ، نبود. چگونه آنها واقعاً می توانند بفهمند کارگران کار می کنند؟ مثل پیچاندن مهره ها روی پیچ و مهره ها نبود که بتوانید آنها را بشمارید.
معیارهای روشنی برای بهره وری وجود داشت که حتی سر استخوان ها نیز می توانستند در قرن 20 ارزیابی کنند. کارگر A در هر دقیقه 50 پیچ و کارگر B 45 پیچ در دقیقه انجام می دهد. کارگر آتش نشانی B یا “فشار” کارگر B احتمالاً نتیجه محتمل تر است. آن مدیران پرستار بچه ها اصرار داشتند که برای “فشردن” کارمندان دانش لازم است که در آنجا باشند.
دنیای تجارت بسیار پیچیده شده بود. کارگران در سنگرها کارهای پیچیده ای انجام می دادند و پیچ و مهره را پیچ نمی کردند. معیارهای بهره وری گل آلود شد. به همین دلیل روش هایی مانند Agile و Scrum و همکاران به وجود آمدند ….