در قرن 20 ، مدرسه به عنوان استعاره کارخانه ظاهر شد.
مدارس ما به تعبیری کارخانه هایی هستند که در آنها محصولات خام (کودکان) قرار است به شکل کالاهایی درآیند که پاسخگوی خواسته های مختلف زندگی باشند. مشخصات ساخت از خواسته های تمدن قرن بیستم سرچشمه می گیرد و این مدرسه ساخت دانش آموزان خود را طبق مشخصات تعیین شده انجام می دهد.
الوود پترسون کابرلی
این مدرسه به عنوان استعاره کارخانه در قرن گذشته کار می کرد زیرا تحصیلات عمدتاً خطی بود: تحصیلات ، شغل ، بازنشستگی. اطلاعات در سطح بالایی و کمیاب بود. کاملا منطقی بود که مدارس اطلاعات را با مفهوم ریاضیات ، ادبیات ، جغرافیا ، تاریخ ، زیست شناسی و غیره در مغز کودکان قرار دهند.
در قرن بیست و یکم ، ما در زیر موج های شکننده اطلاعات ، اطلاعات غلط یا اطلاعات غلط غرق می شویم. ویکی پدیا ، MOOC ، گفتگوی تد ، پادکست ها ، ویدئوها ، برای مدت چند عمر به اطلاعات دسترسی داریم.
اکنون دسترسی به اطلاعات بسیار آسان تر است ، اما تحصیلات تضمین شغل نیست. روند اتوماسیون جهانی قبلاً آغاز شده است. هر شغلی مبتنی بر قاعده یا فرآیند می تواند خودکار باشد و خواهد بود. به خودپردازها ، ماشین های خودپرداخت ، پرداخت اتوماتیک پارکینگ ، ماشین های فروش بپردازید.
چی…