اخیراً صحنه تالار رقص همه جا بوده است، از تورهای ستارگان پاپ گرفته تا نمایش‌های تلویزیونی گرفته تا Google Arts & Culture، که با انجمن Ballroom برای دیجیتالی کردن مجموعه‌های عکاسی و راه‌اندازی آرشیو Ballroom in Focus در سال جاری همکاری کردند. اما Ballroom چندین دهه است که وجود داشته است و قدرت و جامعه می بخشد و در عین حال به جوامع LGBTQ+ سیاه و قهوه ای احترام می گذارد. این جامعه ای بود که به طور تصادفی در سال 1987 پیدا کردم، در زمانی که به دنبال خانواده بودم، و این احساس را داشتم که به عنوان یک مرد ترنس سیاه پوست چه کسی هستم.
یک روز، در حالی که در اتاقم نشسته بودیم و با دوستم صحبت می‌کردیم، تصمیم گرفتیم افرادی را پیدا کنیم که شبیه ما هستند: LGBTQ+هایی که زندگی خود را طبق شرایط خود می‌گذرانند. ما راه خود را به پارک میدان واشنگتن در شهر نیویورک پیدا کردیم و به طور تصادفی از یک “باند فرودگاه” بین چند نیمکت پایین رفتیم تا فقط برای پیاده روی باندمان برشته شویم.
افرادی که با آنها صحبت می‌کردیم به سرعت دوستان ما شدند و در نهایت از ما پرسیدند که آیا می‌خواهیم بخشی از «خانه» آنها باشیم. من پاسخ دادم: «من با مادربزرگم زندگی می‌کنم، اما دوست دارم آنها خندیدند و انجمن رقص را برای من توضیح دادند. “خانه ها” گروه هایی از رقبا در توپ بودند و اعضای هر گروه نام خانوادگی خانه را انتخاب می کردند و حتی یک مادر و پدر خانه داشتند.
در اولین مسابقه ام، هیجان زده و عصبی بودم. تصمیم گرفته شد که من در رده «توهم‌گرایان مرد» قدم بردارم، به دلیل اینکه چگونه مرد به نظر می‌رسم. واو: در نهایت، دیگران مرا همانطور که من خودم می دیدم دیدند و به خاطر آن از من دوری نکردند. در واقع، آنها دقیقا برعکس عمل کردند – آنها از من تجلیل کردند.
در طول مدتی که در سالن رقص بودم، چندین بار در چند دسته راه رفته و برنده شدم. اما شاید مهم ترین اتفاقی که افتاد این بود که به من فضا و خودمختاری داده شد تا مردانگی ام را تعریف کنم. در حالی که جهان مدام به من می گفت من آن چیزی نیستم که می گویم، بال روم از من تجلیل کرد و بخشی از تبدیل من به یک مرد سیاه ترنس مغرور بود.
در این هفته آگاهی از تراجنسیتی‌ها، گوگل با تگزاس آیزایا شریک شد تا موضوعاتی را که به جوانان ترنس و شادی آنها احترام می‌گذارد – و به‌ویژه شادی آنها از حضور در سالن رقص را به تصویر بکشد. در پرتره‌ها و تصاویر زیبایی که روی Pixel گرفته شده‌اند، در زمانی که شادی بیش از حد از جوانان ترنس گرفته می‌شود، قدرت شادی را متمرکز می‌کنند. در حالی که جهان به جوانان ترنس می‌گوید که آنها بی‌ارزش و حتی جنایتکار هستند، بالروم به آنها می‌گوید “به ما می‌گوید” که ما زیبا و قدرتمند هستیم و به آن تعلق داریم.