چند سال پیش، من و شریکم به کنتاکی نقل مکان کردیم، بدون اینکه کسی در ایالت را بشناسیم. قبل از نقل مکان، به طور گسترده در مورد وب سایت های محلی و مجلات آنلاین تحقیق کردم و سعی کردم محله ها را درک کنم و حسی از جامعه به دست بیاورم. جایی در مسیر قهوه بار لوسی براون را پیدا کردم، یک تجارت محلی که توسط یک زن عجیب و غریب اداره می شود. من نمی دانستم که آیا پاسخی دریافت خواهم کرد یا خیر، مشتاقانه از طریق ایمیل تماس گرفتم و سؤالاتی پرسیدم تا احساسی نسبت به جامعه پیدا کنم. برای خوشحالی من، مالک، سارا براون (او/آنها)، به سرعت پاسخ داد و مروری بر تاریخچه غنی جامعه LGBTQ+ در لکسینگتون ارائه کرد. و البته، او توصیه هایی را در مورد برخی از کسب و کارهای مورد علاقه LGBTQ+ متعلق به آنها در ایالت نیز به اشتراک گذاشت!
وقتی به شهر نقل مکان کردیم، سارا و دوست دخترشان با آغوش باز از ما استقبال کردند، و باعث شد که جامعه بلافاصله احساس کند که در خانه ماست. و خانه فیزیکی ما همان عشق را نیز به ارمغان آورد. ناخواسته، آپارتمانی را در خیابانی کوتاه پر از افراد LGBTQ+ از 20 تا 70 سالگی کرایه کردیم – در واقع، همسایگان ما آن را “باربری لین کنتاکی” نامیدند. خیابان افراد LGBTQ+ در رمان Armistead Maupin “قصه های شهر”.