نحوه عملکرد تشخیص استرس Fitbit
زمانی که برای اولین بار کار بر روی مدیریت استرس را شروع کردیم، الگوریتم امتیاز مدیریت استرس را ساختیم که یک بار در روز، پس از بیدار شدن از خواب محاسبه میشود. این دادههای فیزیولوژیکی، خواب و فعالیت را از آخرین شب، روز قبل و هفته قبل بررسی میکند تا میزان انعطافپذیری شما را در موقعیتهای استرسزا پیشبینی کند.
در همان زمان، ما اولین حسگر sEDA را با Fitbit Sense، اولین حسگر فعالیت الکترودرمال در جهان روی یک ساعت هوشمند که میتواند برای ارائه یک «بررسی نقطهای» از سطح استرس شما، در هر زمان و هر کجا که بخواهید، استفاده کرد. این سنسور برای اندازهگیری میزان ریز عرق کف دست شما در بازههای زمانی کوتاه طراحی شده است.
اکنون، ویژگی Body Response برای Sense 2 توسط اولین حسگر فعالیت الکترودرمال پیوسته روی مچ (cEDA) برای ردیابی تمام روز نیرو می گیرد. ما میتوانیم استرس شما را در زمان واقعی با استفاده از یک الگوریتم یادگیری ماشینی ردیابی کنیم که آموزش داده شده است تا بداند چه چیزی را باید جستجو کرد، مانند میزان تعریق، اما همچنین ضربان قلب، تغییرات ضربان قلب و دمای پوست. این الگوریتم به گونهای طراحی شده است که به دنبال تغییرات ناگهانی در این معیارها باشد و در زمان مناسب از شما درخواست کند، و این فرصت را برای شما فراهم میکند که در مورد آنچه ممکن است باعث استرس شما شود فکر کنید یا اقداماتی مانند تنفس هدایتشده یا راه رفتن برای کاهش آن انجام دهید.
بنابراین، برای مثال، وقتی ضربان قلب شما افزایش مییابد و دمای پوست شما کاهش مییابد، ویژگی Body Response احتمالاً اعلانی را ارسال میکند که به شما در مورد استرس احتمالی هشدار میدهد. در طول ماه اولی که روی مچ دست شما قرار می گیرد، الگوریتم بیشتر و بیشتر از داده های شما برای تعیین فعالیت پایه شما استفاده می کند تا تغییرات حاد آن را با دقت بیشتری تشخیص دهد.
واکنش بدن به عوامل استرس زا باعث تغییرات سریع در عملکرد هورمونی و فیزیولوژیکی در سراسر بدن می شود که به عنوان برانگیختگی خودمختار شناخته می شود. جالب است که بسیاری از همین سیگنالهای فیزیولوژیکی زمانی اتفاق میافتند که اتفاق مثبت یا هیجانانگیزی در حال رخ دادن است، مانند رفتن به اولین قرار ملاقات یا میزبانی یک مهمانی بزرگ.
اینجاست که نقش مهمی در ثبت احساس خود در آن لحظه در دستگاه خود یا بعداً در برنامه Fitbit ایفا می کنید. اگر نمیدانید در حین ورزش چه اتفاقی میافتد، میتوانیم استنباط کنیم که شما در حال ورزش هستید و الگوریتم پاسخ بدن را در این دورهها غیرفعال میکنیم، زیرا میدانیم سیگنالهای بدن شما احتمالاً ناشی از تمرین است، نه استرس.