ارنست می‌گوید: «با داده‌های ردپای ساختمان، می‌توانیم مناطق اولویت‌دار برای برق‌رسانی، تخمین مکان‌های مراکز تجاری و مناطق با جمعیت زیاد، یا مناطقی با خدمات ضروری مانند مدارس و بیمارستان‌ها را ببینیم». برخی از اینها سکونتگاه‌هایی هستند که در غیر این صورت ممکن است نادیده گرفته شوند زیرا به معنای واقعی کلمه روی نقشه نیستند.
امروز در حال به‌روزرسانی ساختمان‌های باز هستیم تا مناطق جدیدی را در آسیای جنوبی و جنوب شرقی اضافه کنیم: اکنون داده‌ها برای بنگلادش، اندونزی، لائوس، نپال، فیلیپین، سنگاپور، سریلانکا، تایلند و ویتنام در دسترس است. با اطلاعات بیشتر در مورد محل قرارگیری ساختمان ها، دولت ها و سازمان های امدادی فعال در این کشورها قادر خواهند بود نیازهای ساکنان را چه در زندگی روزمره و چه در شرایط بحرانی درک کنند.
ما همچنین در سال گذشته روی بهبود دقت مجموعه داده کار کرده ایم. تشخیص ساختمان‌ها در سراسر جهان می‌تواند بسیار چالش برانگیز باشد، زیرا انواع مختلفی از سازه‌ها وجود دارد، و به دلیل اینکه دریافت تصاویر ماهواره‌ای می‌تواند دشوار باشد. ما پیشرفت چشمگیری داشته ایم، به ویژه در زمینه های چالش برانگیز مانند مناطق شهری متراکم، و سکونتگاه های روستایی یا غیررسمی.
علاوه بر این، هر یک از ساختمان های شناسایی شده شامل کد پلاس است، یک سیستم منبع باز که آدرس منحصر به فردی را برای هر مکان در جهان ارائه می دهد. این امر هم ساکنان و هم مقامات را قادر می‌سازد تا ساختمان‌ها یا خانوارهای فردی را جستجو و مکان یابی کنند تا مثلاً تحویل کالاها را دریافت کنند، به خدمات اضطراری و اجتماعی دسترسی داشته باشند یا فقط به افراد دیگر کمک کنند آنها را پیدا کنند.