این تیم “مرکز آن در غنا اما در سراسر تل آویو، زوریخ و فراتر از آن پراکنده شده است” راه هایی را برای مفیدتر کردن این پروژه از آن زمان بررسی کرده است. عبدالله دیاک، مدیر برنامه تحقیقاتی گوگل، میگوید: «ما در یک حالت هکاتون ثابت کار میکنیم: ایدههای جدید را امتحان میکنیم، به چالشها و محدودیتها نگاه میکنیم و فکر میکنیم، «خوب، چگونه میتوانیم این مشکل را حل کنیم؟» میگوید. “یک چیزی که ما نتوانستیم با مجموعه داده اصلی بگیریم این بود که چگونه یک منطقه در طول زمان تکامل مییابد – دادهها ثابت بودند. و این اطلاعاتی بود که شرکا به دنبال آن بودند.â€
ارائهدهندگان تصاویر ماهوارهای تجاری ترجیح میدهند بر اساس تقاضا و سود، تصویربرداری را اولویتبندی کنند و بخشهای بزرگی از جنوب جهانی – حدود 40 درصد از کره زمین – را بدون پوشش منظم و با وضوح بالا و برخی از روستاهای دورافتاده و سکونتگاههای غیررسمی باقی بگذارند. بدون هیچ پوششی تصاویر منبع باز آسانتر در دسترستر و اغلب بهروزرسانیشدهتر – مانند آنچه که توسط ماهواره سنتینل-2 آژانس فضایی اروپا گرفته شده است، که زمان بازبینی جهانی آن هر پنج روز یکبار است – مدتها با وضوح بسیار پایین در نظر گرفته میشد. برای وظیفه تشخیص ساختمان کار کنید.
با امیدواری اینکه این وضوح پایین ممکن است کمتر از آنچه فکر میکردند مانع باشد، تیم تصمیم گرفت آن را امتحان کند.
ابتدا یک قاب با وضوح پایین از یک منطقه که توسط Sentinel-2 گرفته شده بود را در مدل خود قرار دادند و از آن خواستند چند ضلعی از ساختمان ها را روی زمین تولید کند. عبدالله می گوید: «این کار بسیار دشواری بود، اما پتانسیل وجود داشت.» بنابراین ما از مدل خواستیم که فقط نقاب های ساختمانی یا داده های شطرنجی متشکل از پیکسل های باینری متصل به مختصات خاص را از تصویر تولید کند. کار شایسته ای انجام داد و ما فکر کردیم: این شدنی است.â€
حدود یک سال بعد، و پس از تکرار بسیار پر زحمت در مورد مدل، تیم در ماه گذشته مجموعه دادههای موقتی 2.5D Open Buildings را منتشر کرد. در پوشش سالهای 2016 تا 2023، تصویری سالانه از حضور ساختمانها و تعداد آن در بیشتر مناطق جنوب جهانی و همچنین ارتفاعات ساختمانها ارائه میکند که نشان میدهد چگونه توسعه، فاجعه و عوامل دیگر بر شهرها تأثیر میگذارند. کاربران به سادگی یک منطقه را انتخاب میکنند، بین سالها جابهجا میشوند و جهان را با الگوهایی از اشکال رنگارنگ در حال گسترش و انقباض تماشا میکنند.
اولیویا گراهام، مدیر محصول تحقیقاتی گوگل، می گوید: «حدود 2.5 میلیارد نفر دیگر تا سال 2050 می توانند به شهرها نقل مکان کنند که بیشتر آنها در جنوب جهانی هستند. «اگر شهری در حال برنامهریزی است که خدمات ضروری مانند مراقبتهای بهداشتی و آموزش را در کجا قرار دهد، یا در کجا زیرساختهایی مانند منابع آب و انرژی را توسعه دهد، این مجموعه داده مناطقی را نشان میدهد که به طور فعال در حال رشد هستند.»