در تلاش برای ارائه ارزش، تیمهای توسعه میتوانند ناآگاهانه معماریهای نرمافزاری ایجاد کنند که مانع پیشرفت بلندمدت آنها شود. در ابتدا، همه چیز خوب به نظر می رسد – ویژگی ها حمل و نقل هستند، کارهای یکپارچه سازی مداوم (CI) در حال عبور هستند، و محصول در واقع کار می کند. با این حال، در زیر پیشرفت آشکار، پیچیدگی کنترل نشده می تواند ریشه داشته باشد. آنچه به عنوان تعاملات قابل مدیریت بین اجزا شروع می شود، می تواند به وابستگی های درهم پیچیده و سیستم های گسترده تبدیل شود که مانع چابکی و کندی نوآوری می شود.
جریانهای بیش از حد پیچیده و وابستگیهای غیرضروری، پیچیدگی و بدهی فنی معماری را تشدید میکنند، موانعی را برای نگهداری ایجاد میکنند و تیمها را در نامناسبترین زمانها در برابر شکست آسیبپذیر میکنند. جریانهای بیش از حد پیچیده و وابستگیهای غیرضروری، هم پیچیدگی و هم بدهی فنی معماری را تشدید میکنند و مانع از نگهداری میشوند و تیمها را در بدترین زمان ممکن در معرض شکست قرار میدهند.
این مقاله به بررسی پنج علامت هشدار ظریف میپردازد که نشان میدهد معماری نرمافزار شما ممکن است آنقدر که فکر میکنید قوی نباشد. این الگوها عبارتند از:
- وابستگی ها در همه جا – شبکه ای درهم از وابستگی ها که مقیاس بندی و به روز رسانی را به یک کابوس تبدیل می کند.
- معماری شما به اندازه کد شما تمیز نیست – توهم پایه های قوی.
- Codebase شما یک جعبه سیاه است – نداشتن …