چگونه می توان ترافیک بین سرویس های خرد را در حین توسعه هدایت کرد

امروزه معماری های میکروسرویس کاملاً مشهور هستند.

یک برنامه معمولی ممکن است از 10 ، 50 یا حتی بیش از 100 ریز سرویس تشکیل شده باشد. اگرچه اجرای پنج میکروسرویس به صورت محلی بر روی لپ تاپ شما نسبتاً آسان است ، اما اجرای 20 یا 50 مورد از آنها به آسانی امکان پذیر نیست.

و این به دلیل کمبود قدرت محاسباتی نیست ، بلکه تنظیم آن بسیار خسته کننده است. سرویس ها تمایل دارند از پایگاه های داده ، سرویس های ابری ، برخی از API های شخص ثالث و غیره استفاده کنند.

شما باید همه اینها را تنظیم کنید تا از همه آنها به صورت محلی استفاده شود.

به همین دلیل ، من اغلب می بینم که فقط یک یا دو سرویس را به صورت محلی اجرا می کنم و از بقیه آنها در محیط صحنه استفاده می کنم. همچنین تنظیم آن تا حدودی آزار دهنده است زیرا ما باید همه چیز را به صورت دستی سیم کشی کنیم.

بیایید ایده را با استفاده از این نمودار بهتر توضیح دهیم:

در اینجا ما یک نمونه برنامه پخش جریانی رسانه داریم که متشکل از چند سرویس است ، ما می خواهیم دو سرویس را به صورت محلی اجرا کنیم و اشکال زدایی کنیم (خدمات پیشنهادی و اعلان ها ، با فلش های قرمز مشخص شده).

برای انجام این کار ، باید دو URL را در پیکربندی frontend تغییر دهیم تا به خدمات محلی خود و یک URL در سرویس اعلان ها اشاره کنیم. در کل سه تغییر.

اما اگر بخواهیم 5 را بدویم چه می شود …