“وقتی دیگران را قضاوت می کنید ، آنها را تعریف نمی کنید ، خودتان تعریف می کنید”. – ارل بلبل

به دفعات بی شماری که به شخصی در محل کار خود برچسب زده اید ، “تنبل ، خسته کننده ، بی کفایت ، احمق ، تحریک کننده ، مغرض ، بی پروا ، بی ادب …” فکر کنید.

عدسی که دیگران را با آن می بینید همه تفاوت ایجاد می کند – آیا سریع می توانید قضاوت کنید یا نگرشی برای درک آن اتخاذ می کنید؟

نحوه برخورد همكار شما در برابر یك وضعیت توسط روحیه خودشان ، تجربیات گذشته و شرایط فعلی شکل می گیرد. رفتار آنها در یک زمینه نشان دهنده این نیست که آنها به عنوان یک فرد چه کسانی هستند ، برای چه چیزی ارزش قائل هستند و حتی اینکه در جنبه دیگری از کار آنها چگونه است.

مهلت تحویل از دست رفته باعث بی کفایتی کسی نمی شود ، اشتباه نشانه سهل انگاری نیست و کاهش دعوت از جلسه عمل بی ادبی نیست.

با این حال ، ما تصور می کنیم که این تنها چیزی است که در این داستان وجود دارد.

قضاوت های ناگهانی و بدون بررسی دقیق بر محل کار و زندگی ما حاکم است. ما سریع می توانیم بدون اینکه لحظه ای قدم برداریم و عوامل موقعیتی را که در رفتار آنها نقش دارد ، به مردم مهر بزنیم “این کسانی که هستند”.

هرچه اطلاعات کمتری در مورد شخصی داشته باشیم ، برای ما آسان تر است که او را برچسب گذاری کرده و سپس با این فرضیات پایبند باشیم.

این سوگیری شناختی به نام خطای انتسابی بنیادی یا سوگیری انتساب باعث می شود ما …