مورد هوش مصنوعی در امنیت سایبری: دوست یا دشمن؟

تصور کنید خسارتی که ویروس هوشمند می تواند وارد کند. به محیط شبکه می رسد. یا بدتر ، از طریق حمله فیشینگ به دیوارهای آتش نفوذ می کند. این سیستم می تواند دفاع سیستم را ثبت کند ، در زمان واقعی تصمیمات هوشمندانه بگیرد و حمله را شروع کند.

به عنوان مثال ، می تواند در صورت لزوم برای فرار از نرم افزار آنتی ویروس ، ویژگی های ویروس خود را خاموش و روشن کند. این تقریباً مانند این است که به یک مجرم سایبری بدون سرنشین انسانی در مرکز داده خود اجازه دهید.

خوشبختانه ، بدافزار ، کامپیوتر و ربات های واقعا هوشمند فقط در داستان های علمی وجود دارند. برای توضیح اینکه چرا مطمئناً در طول زندگی خود بدافزار هوشمند یا کامپیوترهای هوشمند از هر نوع نخواهیم دید ، به این مقاله مراجعه کنید. بنابراین ، ما نباید نگران ویروس هایی باشیم که می توانند مانند مردم فکر و استدلال کنند.

هوش مصنوعی به عنوان یک دوست

ما باید نگران حملات سایبری باشیم که الگوی حمله برنامه ریزی شده (غیر هوش مصنوعی) را اجرا می کنند. بسیاری از فروشندگان نرم افزارهای معمولی مانند سیستم های تشخیص نفوذ و نرم افزارهای ضد ویروس را که امضاهای (الگوهای) این برنامه ها را تشخیص می دهند ، ارائه می دهند. این برنامه های نرم افزاری معمولی به پایگاه های اطلاعاتی تهدید امضاهای مخرب دسترسی پیدا می کنند و …