همراه با تعداد فزاینده بورسیه های دیجیتال ، دسترسی آزاد به یک مدل ارجح و مقرون به صرفه تر برای ارتباطات علمی در ایالات متحده تبدیل شد.[1] به طور خاص ، انسان گرایان دیجیتال فرهنگ مشترکی را در نظر می گیرند که می توان مطالب و ابزارهای دیجیتالی را از طریق مجوزهای دسترسی آزاد به طور گسترده توزیع کرد.[2] مجوزهای Creative Commons (CC) با قول خود برای ارائه روشهای ساده برای اعطای مجوز به کارهای خلاقانه ، به گزینه های اصلی بسیاری از علوم انسانی دیجیتال برای رسیدگی به حقوق مالکیت معنوی در ایالات متحده تبدیل شدند.
با این حال ، Creative Commons یک دارو برای مدیریت حقوق مالکیت معنوی بورس تحصیلی دیجیتال نیست. پروژه های علوم انسانی دیجیتال معمولاً از م componentsلفه های پیچیده ای تشکیل شده اند و حقوق مالکیت معنوی آنها شامل مجوزها و ذینفعان مختلف است. با سو mis تفاهم در مورد مالکیت معنوی و مجوزهای CC ، بسیاری از محققان از عواقب استفاده از مجوزهای CC که نمی توانند راه حل های قانونی برای همه مسائل حقوق مالکیت معنوی ارائه دهند ، آگاهی کامل ندارند. کاربرد و تجاری سازی پروژه های علوم انسانی دیجیتال در ایالات متحده که به طور فزاینده ای محبوب است ، موضوع را پیچیده تر می کند.
بر اساس مطالعات موردی و دعاوی تأثیرگذار مرتبط با موضوع در ایالات متحده ، این مقاله به طور انتقادی محدودیت های استفاده از مجوزهای CC و …