@TheMarkupعلامت گذاری
سازمانی غیر انتفاعی که به روزنامه نگاری و محافظت از حریم خصوصی فناوری اطلاعات مبتنی بر داده اختصاص دارد.
در تلاش برای مدیریت هزینه های فزاینده مراقبت های بهداشتی ، برخی از مقامات دولتی و شرکت های مراقبت های بهداشتی به الگوریتم هایی روی می آورند تا تعیین کنند که چگونه مزایای محدودی را اختصاص دهند ، چه کسی ابتدا باید مراقبت کند یا اینکه آیا شخص باید اصلاً مراقبت کند.
هدف این ابزارها ممکن است منطقی باشد ، اما منتقدان سیستم های تصمیم گیری خودکار می گویند این سیستم ها می توانند آسیب خطاها و تعصب را تقویت کنند ، و عواقب آن گاهی اوقات شدید است.
چه چیزی ممکن است اشتباه شود؟
در اینجا یک مثال وجود دارد: در سال 2016 ، آرکانزاس به یک ابزار الگوریتمی برای مدیریت مزایای سلامتی برای افرادی که در یک برنامه معلولیت ایالتی بودند کمک کرد و به برخی از نیازمندان آن کمک می کرد. بر اساس این برنامه ، مردم می توانند برای مراجعه به یک مراقب حرفه ای از دولت هزینه پرداخت کنند ، به آنها اجازه می دهد تا در خانه های خود بمانند تا اینکه به یک مرکز مراقبت تمام وقت بروند. قبل از سال 2016 ، این ایالت از تصمیمات انسانی استفاده کرده بود: یک پرستار از یک متقاضی بازدید می کند و سپس تعیین می کند که یک مراقب در هر هفته چند ساعت باید بازدید کند.
ابزار جدید متکی به نظرسنجی بود که از ذی نفعان در مورد توانایی ها و مشکلات سلامتی آنها س askedال می کرد – آیا آنها به غذا خوردن یا کمک نیاز دارند