با گسترش هوش مصنوعی، این سوال برای ما باقی مانده است که چگونه می توان این فناوری انرژی زا را تامین کرد.
کارشناسان و افراد بدبین مدتی است که همین سوال را می پرسند: چگونه می خواهیم نیروی مورد نیاز برای افزایش استفاده از هوش مصنوعی را تولید کنیم؟
تقریباً یادآور سال 1955 دکتر براون در فیلم “بازگشت به آینده” است که از مارتی با ناباوری می پرسد: “یک نقطه بیست و یک گیگاوات؟ اسکات عالی!… چگونه میتوانم چنین قدرتی تولید کنم، این کار شدنی نیست، نمیشود.»
در حال حاضر، مراکز داده عظیمی که از مقادیر انبوه برق استفاده میکنند، تقاضاهای سنگینی را بر روی شبکه برق اعمال میکنند و کاربران هوش مصنوعی مبلغ هنگفتی را برای استفاده از این ماشینها برای تولید متن، تصویر و ویدئو میپردازند.
تصور آینده هوش مصنوعی به معنای تصور مراکز داده عظیم، مایل ها پنل های خورشیدی، هزاران دستگاه تهویه مطبوع و قبوض عظیم انرژی بود.
اما راه بهتری وجود دارد و آن هم درخشان است: انرژی هسته ای.
انرژی هسته ای انرژی پاکی است که در فرآیندی به نام شکافت هسته ای تولید می شود که معمولاً با استفاده از اورانیوم که بسیار رادیواکتیو است، تولید می شود. کارشناسان می گویند بهتر از سایر منابع انرژی است زیرا مقادیر زیادی برق با حداقل انتشار گازهای گلخانه ای تولید می کند و در مقایسه با سوخت های فسیلی سبزتر و دوستدار محیط زیست است.
انرژی هسته ای نیز …