نویسندگان:
(1) Antonio Riotto، Departement de Physique Theorique، Universite de Geneve، 24 quai Ansermet، CH-1211 Geneve 4، سوئیس و مرکز علوم امواج گرانشی (GWSC)، دانشگاه ژنو، CH-1211 ژنو، سوئیس.
(2) جو سیلک، موسسه اخترفیزیک، UMR 7095 CNRS، دانشگاه سوربن، 98bis Bd Arago، 75014 پاریس، فرانسه، گروه فیزیک و نجوم، دانشگاه جان هاپکینز، بالتیمور MD 21218، ایالات متحده آمریکا، و موسسه Particle Astroft. و کیهان شناسی، گروه فیزیک، دانشگاه آکسفورد، آکسفورد OX1 3RH، انگلستان.
جدول پیوندها
چکیده و 1 مقدمه
2 چند سوال باز
2.1 فراوانی PBH ها چقدر است؟
2.2 تأثیر خوشه بندی PBH چیست؟
2.3 چه کسری از رویدادهای GW مشاهده شده در حال حاضر را می توان به PBHs نسبت داد؟
2.4 آیا PBH ها ماده تاریک هستند؟
3 نقشه راه PBH
3.1 ادغام با انتقال به قرمز بالا
3.2 PBH های زیر خورشیدی
3.3 شکاف ناپایداری جفت را با PBH وصل کنید؟
خروج از مرکز 3.4 PBH، اسپین 3.5 PBH و تلسکوپ های پرتو گاما 3.6 آینده
4 نتیجه گیری و مراجع
3.3 شکاف ناپایداری جفت را با PBH وصل کنید؟
چالش توده ای به همان اندازه قدرتمند برای PBH از شکاف بی ثباتی جفت ناشی می شود. این توسط فروپاشی فاجعهبار هسته ستارههای پرجرم که از ناپایداری جفتی SNe ناشی میشود، ایجاد میشود و کمبودی را پیشبینی میکند.