مشاهدات از زمین یا توسط تلسکوپ های فضایی کمکهای مهمی را برای درک سیستم Io-Jupiter ارائه داده اند ، به ویژه به این دلیل که آنها اجازه می دهند مقیاس های طولانی مدت سالها یا حتی دهه ها را پوشش دهند. امکانات مشاهده ای و حساسیت روشهای مشاهده ای خاص به طور مداوم بهبود می یابد و مشاهدات از راه دور ممکن است برای پرداختن به مسئله از دست دادن انبوه IO در آینده مهم باشد.
تقریباً تمام قسمت های سیستم به نوعی از راه دور از زمین مشاهده می شود: انتشار نقطه داغ آتشفشانی IO ، که به طور مکرر با وضوح مکانی مناسب از زمان در دسترس بودن اپتیک تطبیقی مورد بررسی قرار می گیرد (بخش 2.1). جو با روشهای مختلفی در طول موج های مختلف مشاهده می شود (بخش 2.2). در مقابل ، مشاهده از راه دور ، از راه دور گاز یا گرد و غبار نسبتاً دشوار است ، با مشاهده بیشتر مشاهدات توسط تلسکوپ فضایی هابل (HST) (اسپنسر و همکاران ، 2000 ؛ بخش 2.1) یا ALMA (بخش 2.2). حتی تعامل پلاسما می تواند به طور غیرمستقیم از طریق مشاهدات UV از شفق قطبی محلی IO یا ردپای ماه در شفق قطبی مشتری (بخش 2.4) از زمین مورد بررسی قرار گیرد. ابرهای خنثی و توروس پلاسما نیز در درجه اول در UV قابل مشاهده هستند و بنابراین از تلسکوپ های مبتنی بر فضا ، به عنوان مثال ، به طور منظم در دهه گذشته توسط …