IO منبع مداوم گرد و غبار در مگنتوسفر جوویان است. غلات آزاد شده از IO ، یا از طریق بمباران ضربه از دانه های گرد و غبار بین سیاره ای یا فعالیت آتشفشانی خارج می شوند ، شارژ می شوند و نیروی گرانش مشتری و میدان های الکترومغناطیسی را تجربه می کنند. از زمان کشف آتشفشانی قوی IO در سال 1979 (اسمیت و همکاران ، 1979 ؛ مورابیتو و همکاران ، 1979) ، پیشنهاد شد که دانه های گرد و غبار از شکافهای آتشفشانی به طور مداوم از طریق نیروهای الکترومغناطیسی به مغناطیس کره مشتری تزریق شوند (جانسون و همکاران ، 1980 ؛ Morfill et al. ، 1980). اولین شواهد مشاهده ای برای ذرات گرد و غبار هنگامی ارائه شد که فضاپیمای اولیس در سال 1992 توسط مشتری پرواز کرد و ردیاب گرد و غبار پردازنده ، انفجارهای دوره ای ذرات گرد و غبار زیر میکرومتر را در 1 AU از مشتری اندازه گیری کرد. این ذرات گرد و غبار در جریانهای گرد و غبار که از جهت مشتری تابش می شوند ، اندازه گیری می شوند ، نشان می دهد که پشت سر هم دوره ای گرد و غبار از سیستم جوویان ناشی می شود (Grün et al. ، 1993a ؛ 1993b). تا حدودی شبیه به گونه های ردیابی به راحتی قابل مشاهده مانند سدیم ، از گرد و غبار برای بررسی تنوع در سیستم Io-Jupiter استفاده می شود و گاهی اوقات حتی به فعالیت آتشفشانی متصل می شد. ما در اینجا روی دانه های گرد و غبار کوچکتر (0.01 میکرومتر پوند) تمرکز می کنیم ، که یافت شد که به IO ردیابی می شود (Graps et al. ، 2000) ، در حالی که بزرگتر …