نویسندگان:
(1) Antonio Riotto، Departement de Physique Theorique، Universite de Geneve، 24 quai Ansermet، CH-1211 Geneve 4، سوئیس و مرکز علوم امواج گرانشی (GWSC)، دانشگاه ژنو، CH-1211 ژنو، سوئیس.
(2) جو سیلک، موسسه اخترفیزیک، UMR 7095 CNRS، دانشگاه سوربن، 98bis Bd Arago، 75014 پاریس، فرانسه، گروه فیزیک و نجوم، دانشگاه جان هاپکینز، بالتیمور MD 21218، ایالات متحده آمریکا، و موسسه Particle Astroft. و کیهان شناسی، گروه فیزیک، دانشگاه آکسفورد، آکسفورد OX1 3RH، انگلستان.
به لطف بسیاری از رویدادهای دوتایی BH که تا کنون شناسایی شده اند و انتظار می رود در چند سال آینده اتفاقات بیشتری رخ دهد، نجوم امواج گرانشی در آستانه تبدیل شدن به یک مطالعه جمعیتی است. تحلیل بیزی سلسله مراتبی در حال حاضر که مدلهای شکلگیری اخترفیزیکی و PBH را ترکیب میکند، ممکن است تنها بخشی از زیرجمعیت فرضی PBH را در دادهها محدود کند (به عنوان مثال رجوع کنید به ر. [13]). این احتمال هیجان انگیز که PBH ها به مشاهدات فعلی کمک می کنند، تنها با کاهش بیشتر عدم قطعیت ها در مدل های شکل گیری اخترفیزیکی و اولیه تأیید می شود. این یکی دیگر از مسائل باز اساسی است.