امروزه بسیاری از افرادی که به دنبال تنوع بخشیدن به سبد سرمایه گذاری خود هستند از شاخص های سهام مختلف استفاده می کنند. شاخص یک ابزار آماری است که گروهی از اوراق بهادار را نشان میدهد و به سرمایهگذاران اجازه میدهد تا عملکرد یک بخش خاص از بازار یا کل بازار را دنبال کنند. وزن هر شرکت در شاخص معمولاً متناسب با ارزش بازار آن است. سرمایهگذاران از شاخصها برای تنوع استفاده میکنند، زیرا این شاخصها در معرض طیف وسیعی از شرکتها قرار میگیرند، بنابراین ریسک سرمایهگذاری در سهام فردی را کاهش میدهند.
به عنوان مثال، S&P 500 متشکل از 500 شرکت با ارزش در ایالات متحده است، و Nasdaq-100 شامل 100 شرکت برتر غیر مالی فهرست شده در بورس Nasdaq، عمدتاً از بخش فناوری است.
علیرغم وجود بسیاری از صندوقهای قابل معامله در بورس (ETF) که این شاخصها را ردیابی میکنند (به عنوان مثال، SPY برای S&P 500 و QQQ برای Nasdaq-100)، برخی از سرمایهگذاران ممکن است ترجیح دهند این شاخصها را به تنهایی دنبال کنند. یکی از دلایل صرفه جویی در هزینه های مدیریت این ETF ها است، اگرچه این هزینه ها معمولاً زیاد نیستند.
از آنجایی که ارزش بازار شرکتها به طور طبیعی تغییر میکند، هم وزن این شرکتها در شاخصها و هم فهرست شرکتهای شامل میتواند در طول زمان با رشد یا کوچک شدن اندازه شرکتها تغییر کند. در نتیجه سرمایه گذاران …