ماریو
2. اجازه می دهد تا جنبه توجه به راحتی بازی شود. استانداردهای چگونگی دستیابی به کسی خیلی راحت دستکاری می شود. این خود یک چرخه معیوب یک شغل گنگ است. یک مسابقه به سمت پایین و تلاش برای شکست دادن “قانون کلیک های شیک” با هک های بی شرمانه تر ، که به تدریج به نوعی قابل قبول می شود.
خواه با ربات ها باشد ، یا clickbait ، یا پول کلان. ما در مورد مقررات دولت وسواس داریم ، وقتی بیشتر مشکلات ما با استاندارد توافق شده ای قابل قبول است که می پذیرد آزادی بیان برابر با دسترسی آزاد نیست و برخی از آستانه های عقل سلیم را تعیین می کند.
اگر همه می خواهند یک حساب مشعل داشته باشند و جنگجویان صفحه کلید باشند ، خوب است ، اما استاندارد نباید این باشد. می توانید وارد زبانه “فیلتر نشده” یا چیزهایی شوید که ناخواسته از آن استفاده کنید. هیچ کس نگفته است که شما هرگز نباید مک دونالد بخورید ، اما این استاندارد برای یک جامعه سالم نباید باشد.
صرفاً تبدیل شدن به کاری که انجام آن آسان است ، به این معنا نیست که تأثیر باید تضمین شود یا بدون عواقب ، بدون در نظر گرفتن میزان آن. انجام یک دکمه قرمز بزرگ برای استقرار بمب هسته ای نیز بسیار آسان است.