در تغییر آهسته اما مطمئن از Web2 به Web3، برنامه‌های غیرمتمرکز (dApps) قول می‌دهند که یک پله بالاتر از همتایان Web2 خود با توانمندسازی کاربران و مالکیت داده‌های بیشتر باشند.
با این وجود، اصول سنتی UX/UI (به عنوان مثال، عناصر رابط منسجم، نصب نرم افزار کاربر، زبان مختصر) همچنان ارزش دارند. از طرف دیگر، چالش‌های منحصربه‌فردی پیش روی طراحان و توسعه‌دهندگان UX/UI وجود دارد که در تلاش برای ایجاد تجربیات کاربر جذاب در dApps هستند.
در واقع، یک آمار نشان داده است که تنها 25 درصد از کاربران Web3 نسبت به استفاده از برنامه های غیرمتمرکز احساس اطمینان می کنند.
کاربران انتظار استقلال بیشتری دارند و نیاز به رابط‌های بصری دارند که به آنها اجازه می‌دهد مفاهیم و شبکه‌های پیچیده Web3 را بدون زحمت حرکت کنند.
توسعه دهندگان Web3 اغلب نیاز به همکاری نزدیک با طراحان برای تحقق خلاقیت خود دارند. ماهیت غیرمتمرکز Web3 آنها را دعوت می کند تا در مورد متغیرهای رفتاری انسانی مانند عامل اعتماد تجدید نظر کنند، با توجه به اینکه dApps دیگر به واسطه ها و آژانس های متمرکز متکی نیست.
چه چیزی باعث می شود یک کاربر Web3 تیک بزند؟
بر خلاف برنامه‌های کاربردی وب سنتی، Web3 به مخاطبان متنوعی پاسخ می‌دهد، از علاقه‌مندان باتجربه رمزنگاری گرفته تا تازه‌واردانی که پای خود را در DeFi خیس می‌کنند. هنگام طراحی dApp، این سطوح مختلف درک فنی را در نظر بگیرید.
-
بومی های رمزنگاری شده: اینها…