از آنجایی که مراکز داده به طور فزاینده‌ای محاسبات با عملکرد بالا (HPC) را مدیریت می‌کنند، وقتی نوبت به ارائه خروجی مورد نیاز می‌رسد و در عین حال تعادل اقتصادی را با نیازهای محیطی ایجاد می‌کند، تسهیلات می‌توانند به چالش کشیده شوند.
مراکز داده، به ویژه مراکزی که HPC را مدیریت می کنند، در معرض خطر دائمی تبدیل شدن به دارایی های سرگردان هستند – اصطلاحی که به امکاناتی اشاره دارد که دیگر ظرفیت طراحی شده خود را برآورده نمی کنند، به دلیل تغییرات در فناوری یا نیازهای تجاری دیگر از نظر اقتصادی مقرون به صرفه نیستند، یا به طور موثر کمک نمی کنند. به اقدامات پایداری
در زمینه مراکز داده، این اغلب به چالش های خنک کننده و ظرفیت خنک کننده ای مربوط می شود که تجهیزات فناوری اطلاعات (ITE) نمی توانند از آن استفاده کنند.
عدم مشارکت
قدرت، فضا و سرمایش پارامترهای اصلی ظرفیت در مرکز داده هستند. ظرفیت رشته ای ظرفیت نصب شده ای است که نمی توان از آن برای تحمل بار بحرانی استفاده کرد. به منابع مرکز داده ای اشاره دارد که برای استفاده در دسترس نیستند. متأسفانه، اغلب اوقات، شما حتی نمی‌دانید که آیا ظرفیت رشته‌ای دارید یا اگر دارید، چقدر است.
در حالی که انتظار می‌رود بارهای بحرانی در طول عمر مرکز داده تجدید، تازه یا جایگزین شوند، سرورهای قدیمی‌تر، فاقد گواهی ستاره انرژی یا ناکارآمد که هنوز روشن هستند اما دیگر استفاده نمی‌شوند، همچنان از برق و خنک‌کننده استفاده می‌کنند. منابع
همچنین شامل افزونگی بیش از حد یا استفاده کم از گزینه‌های افزونگی، فقدان طراحی مدولار و مقیاس‌پذیر، و استفاده از تجهیزات بزرگ یا روشنایی و کنترل‌های قدیمی است.
در حالی که بسیاری ممکن است برای به‌روزرسانی و تکامل ITE برنامه‌ریزی کنند، عدم تطابق منابع برق و خنک‌کننده با تجهیزاتی که به توان و خنک‌کننده مربوطه نیاز دارند، ناگزیر به دارایی‌های سرگردان منجر می‌شود.
به چالش کشیدن سقف نامرئی
هر مرکز داده دارای سقف نامرئی است که مقدار ITE را که می تواند خنک کند محدود می کند. با تغییر به سمت مراکز داده HPC، وقتی صحبت از داشتن ظرفیت خنک کننده کافی برای مطابقت (و فراتر از) تقاضای خنک کننده ITE می شود، امکانات حتی بیشتر به چالش کشیده می شود. از آنجایی که مراکز داده به دلیل نیازهای HPC، انرژی بیشتری می گیرند، زیرساخت های خنک کننده باید سرعت خود را حفظ کنند.
سرمایش ناکافی می تواند منجر به افزایش هزینه های عملیاتی، کاهش بازده و نگرانی های زیست محیطی شود. این یک مشکل است زیرا از رسیدن مراکز داده به ظرفیت طراحی جلوگیری می کند و همچنین آنها را از پایدار شدن و کارآمد شدن انرژی محدود می کند. همچنین یک مشکل گران است زیرا انرژی تلف شده خنک کننده به خنک سازی کلی ITE کمک نمی کند.
ظرفیت رشته ای انرژی تلف شده، خنک کردن تجهیزات غیر ضروری و از دست رفتن خنک کننده به مناطقی است که نیازی به خنک شدن ندارند. ظرفیت خنک‌کننده رشته‌ای می‌تواند شامل هوای بای‌پس (تامین هوا از واحدهای خنک‌کننده که به خنک‌سازی ITE کمک نمی‌کند)، هوای بیش از حد تامین‌شده از واحدهای خنک‌کننده، عدم مهار، بهداشت نامناسب قفسه (پانل‌های خالی از دست رفته)، دهانه‌های بسته نشده در زیر باشد. ITE با طبقات مرتفع، فقط به نام چند.
مبارزه با ناکارآمدی
آزادسازی ظرفیت رشته ای باعث بهبود کارایی انرژی، کاهش هزینه ها و افزایش ظرفیت مرکز داده بدون تجهیزات خنک کننده اضافی می شود. برای جلوگیری از تبدیل شدن به یک دارایی سرگردان، سازمان ها باید ارزیابی های کاملی را هنگام ساخت یا ارتقای امکانات مرکز داده انجام دهند.
در حالی که علت اصلی دارایی های سرگردان اغلب به مسائل عملیاتی و تضادهای مدیریت یا تخصیص فضا مربوط می شود، مقیاس پذیری آینده، کارایی انرژی و شناسایی منسوخ شدن فناوری باید با تغییرات یا به روز رسانی های استراتژیک در نظر گرفته شود.
فقدان اندازه گیری و معیارها می تواند به طور قابل توجهی به یک مرکز داده ناکارآمد کمک کند. برای مبارزه با این، استفاده از نرم افزار نظارت بر مرکز داده برای کمک به شناسایی و حذف انرژی هدر رفته در فضای سفید مرکز داده بسیار توصیه می شود. نظارت و انطباق با بهترین شیوه‌های عملیاتی می‌تواند به طور موثر عدم تعادل برق و سرمایش را به حداقل برساند، اما این باید یک فرآیند مداوم و به‌روزرسانی مداوم برای کاهش خطر باشد.
تحقق صرفه جویی در انرژی
مدیریت و کنترل هوا پیش نیاز بسیاری از اقدامات بهره وری انرژی است. هوای هدر رفته در نهایت پول هدر رفته است. تحقق صرفه جویی در انرژی از طریق مدیریت صحیح هوا می تواند به دو صورت انجام شود. اول، تنظیم فیزیکی فضا برای ترویج جداسازی هوای گرم و سرد. در حالی که این اقدام به خودی خود باعث صرفه جویی در مصرف انرژی نمی شود، اما امکان صرفه جویی در آینده را فراهم می کند. ثانیا، یکی از دو مورد از این اقدامات باید انجام شود: افزایش دمای هوای عرضه و/یا کاهش سرعت جریان هوای عرضه.
گزینه های دیگر برای صرفه جویی در انرژی شامل حذف ضایعات سرور است. سرورهای بدون استفاده یا استفاده نشده می توانند تا 60 درصد از توان کامل را مصرف کنند در حالی که هیچ خروجی ملموسی ارائه نمی دهند. ITE کم استفاده را می توان ادغام کرد و باعث صرفه جویی در فضا و بهینه سازی استفاده از ITE مورد نیاز شما شد. مجازی‌سازی ممکن است قوی‌ترین رویکرد یکپارچه‌سازی باشد. این برنامه‌ها را از ITE کم استفاده به موارد کمتر و سخت‌افزار با استفاده بهتر ادغام می‌کند.
برخی از سازمان‌ها برای به حداقل رساندن ریسک دارایی‌های سرگردان با برون‌سپاری نیازهای مرکز داده خود به ارائه‌دهندگانی که در حفظ زیرساخت تخصص دارند، راه‌حل‌های کولوکیشن یا مبتنی بر ابر را انتخاب می‌کنند.
پس انداز برای آینده
پرداختن به چالش دارایی های سرگردان برای حصول اطمینان از اینکه صنعت هم پایدار و هم از نظر اقتصادی قابل دوام باقی می ماند و در عین حال پایه های مالی آینده بلندمدت آن را می گذارد، حیاتی است.
منطقی نیست که به ITE اجازه دهیم فضایی را اشغال کند که یا استفاده نمی‌شود، انرژی مصرف می‌کند اما در ازای آن چیزی نمی‌دهد، یا در واقع از انرژی استفاده می‌کند که بر تعادل محیطی تأثیر می‌گذارد و آن را به هم می‌زند.