بیش از بیست سال پیش، بسیاری از مردم در یک پیست اسکی جمع شدند و مانیفست چابک را ایجاد کردند. در ابتدا، این یک لحظه حیاتی برای صنعت فناوری دیجیتال بود، اما بعداً در همه جا، از تولید گرفته تا منابع انسانی و آموزش، پذیرفته شد.
شرکت‌ها در ابتدا شک داشتند، سپس منحنی انطباق را طی کردند و در نهایت، تمام بیانیه‌ها و اقداماتی که در یک مانیفست توضیح داده شد و تمام چارچوب‌های ساخته شده بر روی آن ضروری شد. فارغ التحصیلان دانشگاه فقط در دوره مقدماتی مدیریت پروژه در مورد آبشار شنیدند و بیشتر تمرینات دویدن آنها در حین ورزش در یک فرآیند تکراری بود که تا حدودی می توان آن را چابک نامید.
با تبدیل شدن مهارت ها و شایستگی ها به یک امر ضروری، سازمان ها و رهبران آنها دیگر حاضر نیستند برای متخصصان در این زمینه هزینه ای بپردازند و انتظار دارند همه کارکنان از آنها پیروی کنند. روزهای تامین مالی نامحدود از VC ها به پایان رسیده است. اقتصاد در حال پرتنش شدن است و رقبا به کسی اجازه نخواهند داد که سال‌ها روی پروژه‌ای بگذرد که هرگز ثابت نشده است که برای مشتریان کار می‌کند.
تنها راه از این به بعد این است که مطمئن شویم همه چیزهایی که در مورد Agile می دانیم با صلاحیت های مدیریت محصول یک شرکت خاص تطبیق داده شده است و همه از چالش ها و اقدامات لازم برای عبور از خط آگاه هستند.