در اوایل دهه 2000، مفهوم پزشکی مبتنی بر شواهد ظهور کرد. دکتر دیوید ساکت آن را به عنوان استفاده از بهترین شواهد کنونی در تصمیم گیری های مراقبت از بیمار تعریف کرد و مورد توجه قرار گرفت. علیرغم تحقیقات فراوان، تنها حدود 15 درصد از تصمیمات پزشکی مبتنی بر شواهد هستند و بسیاری از آنها بر دانش، سنت ها، تجربه و اطلاعات فروشنده منسوخ تکیه دارند.
به طور مشابه، مدیران اغلب نیاز به توجه بیشتر به شواهد قابل اعتماد دارند که منجر به تصمیم گیری کمتر موثر می شود. یک رویکرد مبتنی بر شواهد در مدیریت می تواند یک مزیت رقابتی ایجاد کند، اگرچه به دلیل تنوع در بین سازمان ها و پایگاه شواهد ضعیف تر، چالش برانگیز است. اتخاذ منطق و شواهد بهتر در شیوه های مدیریت می تواند عملکرد سازمانی را افزایش دهد.
عقل چیست؟
هنگامی که پزشکان یا مدیران بر اساس چیزی غیر از بهترین شواهد تصمیم می گیرند، اغلب به دلیل اتکا به تجربه شخصی در تحقیقات است. پزشکان ممکن است اطلاعات دست اول را قانعکنندهتر از دادههای مجله بهرغم اذعان به حجم نمونه محدود مشاهدات خود بدانند. مدیران به طور مشابه بر رویه های گذشته بدون در نظر گرفتن تفاوت بین سازمان ها تکیه می کنند. متخصصان معمولاً درمانهای آشنا را پیشفرض میکنند، و بازاریابی میتواند اطلاعاتی را که پزشکان دریافت میکنند منحرف کند و محصولات را تبلیغ کند…