توانایی پردازش و تجزیه و تحلیل حجم وسیعی از اطلاعات به سرعت و کارآمد دیگر یک مزیت رقابتی نیست – این یک ضرورت بقا است. با افزایش حجم داده ها، بسیاری از سازمان ها هنوز با محدودیت های پردازش داده های سنتی مبتنی بر CPU دست و پنجه نرم می کنند. چشم انداز دیجیتال به نقطه اوج رسیده است که رویکردهای سنتی برای پردازش و تجزیه و تحلیل داده ها دیگر کافی نیستند.
سازمانها اکنون با نیاز به تطبیق مجموعههای داده بزرگتر، استخراج بینشها با سرعت بیسابقه، و مقیاسبندی یکپارچه مواجه هستند – همه اینها در عین مدیریت موثر هزینهها.
این چالش با پیشرفت های سریع در هوش مصنوعی و یادگیری ماشینی ترکیب می شود که بیش از هر زمان دیگری نیاز به پردازش داده، محاسبات، نیروی انسانی، زیرساخت و کارایی دارد. این موضوع بیش از یک موضوع تکنولوژیکی، نشان دهنده یک تغییر اساسی در آنچه سازمان ها می توانند و باید از پروژه های داده خود انتظار داشته باشند، است.
ظهور شتاب GPU عصر جدیدی را آغاز کرده است و سازمان ها را قادر می سازد تا از محدودیت های سیستم های قدیمی رها شوند و پتانسیل کامل داده های خود را باز کنند.
پارادوکس پردازنده های مدرن: علیرغم افزایش قدرت CPU، معماری های سنتی پردازش داده مبتنی بر CPU برای همگام شدن با حجم کاری تحلیلی مدرن تلاش می کنند.