“دنیای مجازی” می تواند اصطلاح “متاور” را به راحتی تعریف کند ، اما واقعاً بستگی به این دارد که از چه کسی می پرسید ، و در کدام محیط. در سال 1992 ، نویسنده نیل استفنسون این اصطلاح را برای رمان “تصادف برف” ایجاد کرد تا دنیای مجازی همهجانبه را که توسط همه مشترک است ، توصیف کند. در سال 2011 ، رمان “Ready Player One” ساخته ارنست کلین به تفصیل دنیای مجازی دیگری مانند آن ، و بازی های چند نفره آنلاین مانند Habbo Hotel (2000) یا Second Life (2003) با هدف ایجاد چیزی کاملاً مشابه. در سال 2020 ، Decentraland و ماسهبازی رمزنگاری را به مخلوط اضافه کردند.
اگر ما روی فضای رمزنگاری تمرکز کنیم ، یک متاور (چندین نفر وجود دارد) یک جهان دیجیتالی است که تا حدودی با فناوری لجر توزیع شده (DLT) ساخته شده است ، جایی که افراد از طریق آواتارها می توانند در تعامل ، کار ، بازی و حتی سرمایه گذاری باشند. این مالکیت واقعی دارایی های مجازی را از طریق امکان پذیر می کند
و البته آنها عمدتاً غیر متمرکز هستند.
متاورس ، چه متمرکز و چه غیر متمرکز ، چندین ویژگی مشترک را به اشتراک می گذارد. آنها همزمان و زندگی می کنند ، به این معنی که در زمان واقعی وجود دارند و یک تجربه مداوم را ارائه می دهند که مکث نمی کند یا …