ما وسواس داریم که با خودمان ملایم باشیم.
هر گورو و درمانی خودی خودی و اینستاگرام همان پیام را موعظه می کند: با خودتان مهربان باشید ، خود دلسوزی کنید و برنده های کوچک را جشن بگیرید.
و مطمئناً ، ارزش زیادی وجود ندارد. هیچ کس نمی خواهد به خود نفس یا فلج مارپیچ کند.
اما اگر من به شما بگویم سخت تر بودن خودتان در واقع کلید آزادی است ، چه می شود؟
این چیزی است که بیشتر مردم از دست می دهند: موفق ترین افراد در هر زمینه ای به طور همزمان به توانایی های خود اطمینان دارند و به طور وحشیانه ای نسبت به کاستی های خود صادقانه هستند.
برای یک ثانیه در مورد آن فکر کنید.
آیا می توانید تصور کنید که چقدر آزاد کننده احساس موفقیت آمیز است و هنوز هم می دانید که در اعماق پتانسیل خود نیستید؟
این افسرده کننده نیست. این هیجان انگیز است
زیرا وقتی واقعاً موفق هستید ، دیگر نیازی به محافظت از نفس خود ندارید. نیازی به دفاع از موقعیت فعلی خود نیست. شما می توانید با دید واضح و شفاف به خود نگاه کنید و فکر کنید “من خوبم ، اما می توانم خیلی بهتر باشم.“
اکثر مردم هرگز این آزادی را تجربه نمی کنند زیرا در زندان به دام می افتند.
آنها در دفاع از سطح موفقیت فعلی خود گیر کرده اند. محافظت از نفس آنها. بهانه ای برای اینکه چرا آنها بیشتر پیشرفت نکرده اند.
میانه رو بودن موقعیتی نیست – این یک طرز فکر است.
و طرز فکر از عمیق …