پیش بینی می شود که محاسبات کوانتومی تا سال 2035 تأثیر اقتصادی تجمعی بیش از 1 تریلیون دلار داشته باشد. این به این دلیل است که انتظار می رود رایانه های کوانتومی در ثانیه محاسباتی را انجام دهند که سالها برای انجام همان کار ابر رایانه های سنتی طول می کشد.
در هسته خود ، محاسبات کوانتومی برای انجام محاسبات به اصول مکانیک کوانتومی ، مانند ابرند ، درهم آمیختگی و تداخل متکی است.
در حالی که رایانه های کلاسیک برای ذخیره و پردازش داده ها به بیت های باینری (صفر و آن ها) تکیه می کنند ، رایانه های کوانتومی می توانند داده های بیشتری را به یکباره با استفاده از بیت های کوانتومی یا qubits در Supposition رمزگذاری کنند.
این بدان معنی است که افزایش محاسبات کوانتومی پتانسیل انقلابی در صنایع ، حل مشکلات پیچیده و تغییر شکل آینده را دارد.
همانطور که توسط کوین هارتنت در مجله Quanta ذکر شد ، “دانشمندان رایانه از سال 1993 به دنبال چنین مشکلی بودند ، هنگامی که آنها برای اولین بار طبقه ای از مشکلات معروف به” BQP “را تعریف کردند [bounded-error quantum polynomial time]، که شامل تمام مشکلاتی است که رایانه های کوانتومی می توانند آن را حل کنند.
“از آن زمان ، دانشمندان رایانه امیدوار بودند که BQP را با یک کلاس از مشکلات شناخته شده به عنوان” ph “در مقابل بگیرند [polynomial hierarchy]، که شامل تمام مشکلات قابل اجرا توسط هر رایانه کلاسیک احتمالی – حتی موارد غیرقابل پیشرفت …