سندرم انحصارگرا: چرا پروژه‌های رمزنگاری دوام نمی‌آورند؟

تقریباً دو دهه بعد ساتوشی ناکاموتو طرحی درخشان از آنچه که یک سیستم غیرمتمرکز باید باشد و بهبود Vitalik، تمرکززدایی هنوز فقط در تئوری قابل دستیابی به نظر می رسد. ساتوشی احتمالاً در حال حاضر پر از تردید است.

L2 ها هستند تمرکززداییفرصت طلبان برای ایجاد توکن و ثروتمند شدن خود را به عنوان مدیر عامل شرکت می کنند و دوستان جعلی از زنجیرها نه برای عملکرد خود بلکه به این دلیل استفاده می کنند که دسته آنها از آن استفاده می کنند. معاملات درب پشتی در ‘ انجام می شوداقلیم های غیر متمرکزمانند Eigen Layer برای غنی سازی کارمندان با توکن های 5 میلیون دلاری مشتریان به عنوان هزینه های “متشکرم”. زنجیر مانند پولکادوت 37 میلیون دلار خرج می کند در زیبایی‌شناسی احمقانه مانند دوچرخه‌های مسابقه‌ای، قراردادهای حمایت مالی باشگاه‌های فوتبال، و نام تجاری جت خصوصی تنها با کمتر از 50 هزار دلار در TVL ختم می‌شود! بازی‌های کریپتو از ساخت بازی‌های سرگرم‌کننده به هدف قرار دادن کشورهای توسعه‌نیافته به‌عنوان مخاطب بازی برای کسب درآمد حرکت کردند و سپس تعجب کردند که چرا قیمت توکن‌ها به شدت کاهش می‌یابد.

رویدادهای زندگی واقعی برنامه ریزی شده است تا اصطلاحات تخصصی Web3 را دوست داشته باشند و در مورد اینکه چرا UI/UX دلیلی است که دیگران فکر می کنند کریپتو یک کلاهبرداری است، بحث کنند. سپس به پروژه‌های ساختمانی بدون هیچ کاربردی باز می‌گردند، مانند پروژه‌ای که کمک می‌کند کسی را با بلاک چین به فضا بفرستید یا زمانی که مقداری توکن را نگه می‌دارید از تنفس پشتیبانی می‌کند! و هر روز در …