ایجاد برنامه های زاویه ای مقیاس پذیر و سازمانی با برخی از چالش ها همراه است که یکی از آنها سازماندهی پروژه به شکلی است که چیزی که توسط دو سه توسعه دهنده حفظ شده است خوب خواهد بود که توسط چندین تیم مانند این توسعه یابد.
بنابراین سازمان پروژه واقعاً مهم است. به خصوص به این دلیل که یک برنامه سازمانی می تواند از هر چیزی بین 100 تا 500 مؤلفه و همان میزان خدمات تشکیل شود.
به هر حال ، نام من تام اسمیکوفسکی است ، من متخصص در ساخت برنامه های مقیاس پذیر و سازمانی هستم و در این سری به شما می آموزم که چگونه این کار را انجام دهید!
قبل از معرفی مؤلفه های مستقل ، شما مجبور بودید هر مؤلفه ، دستورالعمل و لوله را در یک ماژول قرار دهید. در اینجا مثالی از یک ماژول آورده شده است:
@NgModule({
declarations: [AppComponent, HeaderComponent],
imports: [CommonModule, FormsModule],
providers: [SomeService],
bootstrap: [AppComponent],
})
export class AppModule {}
با این رویکرد چندین مشکل وجود داشت. اول از همه ، ماژول ها همیشه لازم نیستند. کتابخانه های دیگر مانند React نیازی به این سازه ندارند. به یک دلیل ، پیچیدگی را افزایش می دهد ، خطر وابستگی های دایره ای را افزایش می دهد ، درک پایگاه کد را سخت تر می کند (شما باید بفهمید که ماژول مؤلفه شما را صادر می کند ، به خصوص هنگام کار با کتابخانه های شخص ثالث) ، تنبل …