آیا جهان یک سیستم خودآموز است؟ پرونده برای حوزه خرد
قرن هاست که فرض کرده ایم که واقعیت از ماده و انرژی ساخته شده است-که فضا-زمان پس زمینه اساسی وجود است. اما اگر ما آن را به عقب داشته باشیم چه می شود؟
چه می شود اگر فضا ، ماده و حتی آگاهی از چیزی عمیق تر بیرون بیاید-یک زمینه اطلاعاتی اساسی ، یک حوزه خرد؟
مکانیک کوانتومی ، علوم اعصاب و علم پیچیدگی همه در یک جهت قرار دارند: اطلاعات پایه و اساس واقعیت است. و هوش ، خودخواهی و معنی؟ آنها فقط اصلاحات مترقی از همان ساختار اطلاعاتی هستند.
این مقاله تجزیه می شود که چرا این تئوری معنا پیدا می کند ، چه شواهدی از آن پشتیبانی می کند و چرا همه چیز را تغییر می دهد.
جهان اطلاعات است ، نه چیزها
فیزیک مدتهاست که با عجیب مکانیک کوانتومی دست و پنجه نرم کرده است. به نظر می رسد که ذرات درگیر بلافاصله بر یکدیگر تأثیر می گذارند و احساس فضا-زمان ما را نقض می کنند. مشاهده یک سیستم کوانتومی عملکرد موج خود را فرو می ریزد که گویی واقعیت به اندازه گیری بستگی دارد.
اما اگر یک ایده رادیکال را در نظر بگیریم عجیب نیست:
فضا-زمان اساسی نیست. اطلاعات است.
در صورتی که فاصله خود محصولی ظهور از ساختار اطلاعات باشد ، درگیری کوانتومی “عمل شبح وار” نیست.