قدرت محاسباتی برای متاورس با هر چیزی که دیده‌ایم متفاوت است و برای پشتیبانی از ارائه جهان دیجیتال بدون محدودیت، به حمایت عظیمی از دنیای فیزیکی نیاز دارد. در حالی که این بدون شک تقاضای زیادی برای قدرت بیشتر و سایت‌های محاسباتی لبه‌ای ایجاد می‌کند، در سال‌های آینده به میلیاردها گالن آب نیز نیاز خواهد داشت – که صادقانه بگویم، ما مجبور نیستیم از آن صرفه‌جویی کنیم. برای زمینه – گوگل گزارش داد که سایت های آنها به تنهایی بیش از این مصرف می کنند 4.3 میلیارد گالن آب در سال 2021
از آنجایی که انتظارات مصرف‌کننده برای متاورس شامل «تأخیر» اندک است (معروف به تأخیر)، شرکت‌هایی که به دنبال سرمایه‌گذاری از فرصت‌های متاورس هستند، مجبور خواهند شد یک مرکز داده لبه‌ای در سراسر کشور ایجاد کنند و هر سخت‌افزار موجود را برای برآورده کردن این تقاضا به‌روزرسانی کنند. . این سایت های لبه کوچکتر مملو از CPU ها و GPU های پیشرفته تر با چگالی توان حرارتی بالاتر خواهند بود. خنک کردن پایدار این فضاهای کوچکتر و گرمتر چالش برانگیز خواهد بود. این امر برای شرکت هایی که به دنبال ایجاد سایت های لبه در مناطق مستعد خشکسالی هستند تشدید می شود زیرا آنها باید یک اقدام متعادل کننده بین حفظ زمان کارکرد و تطابق با مقررات محلی مصرف آب انجام دهند.
هنگامی که به دنبال روش های خنک کننده هستید، خنک کننده “هوا” کمی اشتباه است زیرا در واقع به آب بیشتری نسبت به خنک کننده مایع نیاز دارد. این بدان معنا نیست که همه روش‌های خنک‌کننده مایع کاملاً سازگار با آب هستند، اما مزایای استفاده از خنک‌کننده مایع همراه با نرم‌افزاری که می‌تواند بینشی در مورد استفاده و کارایی ارائه دهد، راه بسیار خوبی برای کاهش مصرف آب مرکز داده است.
در مورد خنک کننده مایع، دو دسته و پنج رویکرد برای آن دسته وجود دارد که همه اپراتورهای مرکز داده باید از آن آگاه باشند:
- مستقیم به تراشه (تک فاز)
- مستقیم به تراشه (دو فاز)
- فراگیر، شاسی (تک فاز)
- غوطه ور، وان (تک فاز)
- غوطه ور، وان (دو فاز)
هنگام در نظر گرفتن این رویکردها، باید انواع مختلفی از مایعاتی که هر کدام از آنها استفاده می کنند را نیز در نظر گرفت – که سه نوع اصلی وجود دارد: روغن های مبتنی بر آب، روغن های مبتنی بر هیدروکربن و سیالات مهندسی شده. دو مورد آخر از سیالات دی الکتریک استفاده می کنند که بهترین گزینه برای مراکز داده ای است که به دنبال کاهش مصرف آب خود هستند. سیالات دی الکتریک می توانند در تماس مستقیم با اجزای الکتریکی عامل باشند و قابلیت حذف حرارت عالی را ارائه دهند. به عنوان مثال، روغن سال‌هاست که در ترانسفورماتورهای الکتریکی استفاده می‌شود و امکان انتقال گرمای مؤثر از سیم پیچ داخلی و هسته به پوشش بیرونی را فراهم می‌کند.
از بین این پنج رویکرد، رویکرد دو فاز مستقیم به تراشه و روش خنک‌کننده همهجانبه بهترین گزینه‌ها برای کسانی است که به دنبال کاهش مصرف آب خود هستند.
با این اوصاف، ملاحظات دیگری وجود دارد که اپراتورهای مرکز داده هنگام تصمیم گیری بین روغن های مبتنی بر هیدروکربن و سیالات مهندسی شده، از جمله سازگاری مواد، هزینه، عمر، ایمنی و محیط زیست باید در نظر بگیرند. مثلا:
- روغن‌ها بسیار ارزان‌تر از سیالات مهندسی شده هستند، اما طول عمر کمتری دارند.
- روش های مستقیم به تراشه نیاز به فیلتراسیون بیشتری دارند زیرا کانال های میکرو در صفحات سرد ممکن است به دلیل کیفیت پایین آب مسدود شوند.
- روش‌های غوطه‌ورکننده مشکلاتی را با خرابی‌های غیرمنتظره ناشی از چیزهایی مانند جدا شدن برچسب‌های کاغذی، و خروج نرم‌کننده‌ها از کابل‌کشی به داخل روغن‌ها و سیالات مهندسی دیده‌اند.
برای سایت‌های جدید و آن‌هایی که در محیط‌های سخت قرار دارند، خنک‌کننده غوطه‌ور گزینه بهتری است زیرا تمام گرما را جذب می‌کند و تجهیزات را از هوای اطراف جدا می‌کند. برای سایت های موجود، راه حل های مبتنی بر قفسه انتقال آسان تر را امکان پذیر می کنند.
به طور سنتی سایت های لبه و مراکز داده عمدتاً با هوا خنک می شوند. با این حال، متاورس به چگالی توان بیشتری نیاز دارد، بنابراین خنک‌سازی مایع را برای کسانی که به دنبال سرمایه‌گذاری از همه چیزهایی که متاورس به ارمغان می‌آورد، در اولویت قرار می‌دهد.
صرف نظر از اینکه آیا فکر می‌کنید متاورس برای عملیات سازمانی حیاتی است یا خیر، رهبرانی در تمام صنایع وجود دارند که مطمئناً آن را چنین می‌دانند و در حال آمدن است. چه بازی باشد، چه مراقبت های بهداشتی، دفاعی و چه ارتباطات، تبدیل متاورس به واقعیت برای شرکت ها همه با متخصصان مرکز داده شروع می شود و همه ما باید درک عمیقی از اینکه دنیای فیزیکی ما چگونه از دنیای دیجیتال پشتیبانی می کند و چگونه می تواند این کار را بدون کاهش هزینه انجام دهد، داشته باشیم. منابع محدودی که ما اینجا در دنیای “واقعی” داریم.