اول از همه ، بگذارید مشکل را شرح دهم. من یک توسعه دهنده نرم افزار هستم و از هوش مصنوعی برای نوشتن کد فقط به دلیل توهم استفاده نمی کنم. برای ایجاد تصاویر یا نوشتن متن ، آنها چندان مهم نیستند ، اما برای کار نوشتن کد ، بیش از حد هستند. من دو مشکل را شناسایی کرده ام. اولا ، شناسایی خطاهای ایجاد شده توسط AI دشوار است. برای یک طراح بسیار آسان است زیرا او انگشتان را در تصاویر می شمارد و همین است. تصویر به عنوان نتیجه پذیرفته می شود.
با این حال ، من باید با کد سر و کار داشته باشم و به دنبال اشتباهات موجود در آن باشم. من از انجام آن متنفرم ثانیا ، این غیرقابل توصیف نتیجه است. به عنوان مثال ، من سعی کردم تست های واحد را بنویسم: اولین تست واحد تولید شده موفقیت آمیز است ، اما مورد دوم حتی برای همان روش نیست. این کار با آن را غیرممکن می کند.
اکنون ، در مورد راه حل. فرضیه ما به شرح زیر بود: اگر بتوانیم داده های نتیجه مربوطه را به مجموعه خاصی از اطلاعات ورودی اختصاص دهیم؟ و این کار را حداقل گاهی در طی فرآیند حل کار انجام دهید. آیا این باعث کاهش تعداد توهم می شود؟ اوه بله! پس از تحقیقات کامل ، به این نتیجه رسیدیم که وجود توده بحرانی چنین گره های “محکم ثابت” تقریباً به طور کامل توهم را از خروجی خارج کرده است. تمام آنچه باقی مانده بود برای یافتن معیارها برای …