جدول پیوندها
چکیده و I. مقدمه
ii. پیشینه
iii آثار مرتبط
IV تحلیل تطبیقی
V. یافته ها و ارزیابی
vi نتیجه گیری و منابع
V. یافته ها و ارزیابی
از طریق این تحقیق ، عدم توانایی اجرای موفقیت آمیز لایه بندی لایه-یک را بر روی مدلهای معامله ای مبتنی بر حساب مشاهده کرده ایم. همانطور که در بخش III نشان داده شده است. سیستم های مبتنی بر حساب B برای تقلید از موازی سازی Sharding UTXO ، مقیاس دو لایه را پیاده سازی می کنند. ما همچنین به دلیل ناسازگاری قرارداد هوشمند ، عدم توانایی در راه حل های وابسته به اتوماسیون خارج از زنجیره را در سیستم های مبتنی بر UTXO مشاهده می کنیم. تأثیر این عدم همکاری محلول بین لایه یک و دو ، سقف شیشه ای از پتانسیل مقیاس را نشان می دهد.
لایه دو پروژه مانند پلاسما هنوز به یک زنجیره اصلی به شدت محدود برای هماهنگی و وضوح اختلاف ، دانش صفر و خوش بینانه متکی است ، همه وابستگی های مشابهی به هماهنگی والدین دارند. اگر Sharding به طور هماهنگ در زیر این معماری ها اجرا شود ، از تنگناها در هماهنگی زنجیره اصلی جلوگیری می شود. این به هر دو لایه مقیاس پذیری اجازه می دهد تا با عاملی از دیگری از بین بروند.
یک سناریو را تصور کنید که یک MainChain بتواند از طریق مقیاس گذاری خارج از زنجیره و اتوماسیون قرارداد هوشمند 10،000 معاملات در هر ثانیه را انجام دهد. …