به طور کلی، “عرضه” مقدار یا مقدار چیزی را که برای استفاده در دسترس است نشان می دهد. در امور مالی (از جمله ارزهای رمزنگاری شده)، به مجموع یک دارایی خاص، مانند یک سکه، اطلاق می شود که در بازار موجود است یا در دسترس خواهد بود. معمولاً، ارزهای فیات منابع نامحدودی دارند، در حالی که ارزهای دیجیتال اغلب با منابع محدود عرضه می شوند. این مهم تر از چیزی است که به نظر می رسد.
عرضه اکثر ارزهای رمزپایه از ابتدا توسط توسعه دهندگان آنها تصمیم گیری (و طراحی) می شود، در حالی که بانک های مرکزی عرضه ارزهای ملی را تعیین می کنند. آنها میتوانند هر زمان که مناسب بدانند تصمیم به چاپ پول جدید بگیرند، در حالی که ارزهای دیجیتال با تعداد محدود واحدهای خود معمولاً برای همیشه باقی میمانند. GBYTE، واحد پول بومی این کشور
چرا عرضه در کریپتو مهم است؟
اگر نمی دانستید، کمبود یک دارایی به معنای ارزش بالاتر در بازار است. هر چه کمیاب تر باشد، دارایی با ارزش تر است. به همین دلیل است