آنچه در چند سال گذشته مشخص شده است این است که ابر عمومی، با وجود تمام مزایایی که دارد، صرفه جویی در هزینه را در مقیاس انجام نمی دهد. سودهای بهره وری را تا حدی به ارمغان می آورد، اما هزینه های شما را کاهش نمی دهد. در ابر عمومی، خوبی وجود دارد، زیرا ارزش پیشنهادی فوق‌العاده قدرتمندی را ارائه می‌کند – زیرساخت‌هایی که فوراً در دسترس هستند، دقیقاً در مقیاس مورد نیاز کسب‌وکار – باعث افزایش کارایی در عملیات و اقتصاد می‌شود. ابر همچنین به پرورش نوآوری کمک می کند زیرا منابع شرکت برای تمرکز بر محصولات جدید و رشد آزاد می شوند. با این حال، عمل صرف تعامل با داده‌های شما باعث ایجاد هزینه‌های خروج می‌شود که نشان داده شده است که به شدت غارتگرانه است. این امر به‌ویژه زمانی صادق است که برنامه‌ها و حجم‌های کاری مداوم، سازگار، و داده‌های فشرده (حجم/سرعت/تنوع تماس‌های خواندن و نوشتن) بالا باشند، یا شامل تجزیه و تحلیل‌های با کارایی بالا باشند – آنها در فضای ابری عمومی با رشد پایدار نیستند.
وقتی تجربه صنعت با ابر بالغ می شود – و ما تصویر کامل تری از چرخه عمر ابر را در اقتصاد یک شرکت می بینیم – آشکار می شود که اگرچه ابر به وضوح وعده خود را در اوایل سفر یک شرکت انجام می دهد، فشاری که بر حاشیه ها وارد می کند. همانطور که یک شرکت مقیاس می کند، می تواند از مزایای آن بیشتر باشد …