بانکداری باز چشم انداز مالی را متحول کرده است و بانک های سنتی را وادار می کند تا انبارهای داده خود را از طریق APIها به روی ارائه دهندگان شخص ثالث باز کنند. این تغییر محوری که توسط دستورالعمل PSD2 اروپا الزامی شده است، راه را برای موجی از نوآوری در زمینه هایی مانند پرداخت ها، وام دهی و مدیریت بودجه هموار می کند.
داده های بانکداری باز چیست؟
داده های بانکداری باز شامل اطلاعات مشتریانی است که بانک ها با اشخاص ثالث مجاز به اشتراک می گذارند. این اشتراک گذاری مشروط به رضایت مشتری است که می تواند در هر زمان لغو شود و کنترل کاربر بر داده های مالی خود را تضمین می کند.
به اشتراک گذاری داده ها در بانکداری باز
بسته به مقررات منطقه ای مانند PSD2 اروپا یا CDR استرالیا، نوع داده های به اشتراک گذاشته شده شامل جزئیات دارنده حساب، سابقه تراکنش و موارد دیگر است. بانک ها از API های امن برای به اشتراک گذاری داده ها استفاده می کنند، روشی بسیار ایمن تر از تکنیک های قدیمی تر خراش دادن صفحه، که امنیت داده ها و حریم خصوصی کاربر را افزایش می دهد.
چه کسی به داده های بانکداری باز دسترسی دارد؟
دسترسی فقط به ارائه دهندگان شخص ثالث دارای مجوز، مانند شرکت های فین تک، که باید استانداردهای دقیق تعیین شده توسط نهادهای نظارتی محلی مانند FCA در بریتانیا یا BaFin در آلمان را رعایت کنند، اعطا می شود. این ارائه دهندگان شامل ارائه دهندگان خدمات شروع پرداخت (PISP) و ارائه دهندگان خدمات اطلاعات حساب (AISP) هستند که هر کدام برای عملکردهای خاصی در …