از آنجایی که جوامع در سراسر ایالات متحده با تغییرات آب و هوایی در سطح محلی مبارزه می کنند، ایجاد انگیزه برای تغییرات انرژی کارآمد به یک حوزه اصلی توجه تبدیل شده است. گزارش جدید مجمع جهانی اقتصاد مزایای اقتصادی ارتقای بهره وری را تشریح می کند.
ساده‌سازی کارایی‌ها با تبدیل انرژی زباله به تولید، رشد اقتصادی را افزایش می‌دهد. در این گزارش با عنوان «تغییر تقاضای انرژی» آمده است: کاهش 31 درصدی شدت انرژی در سطح جهان می‌تواند تا 2 تریلیون دلار در صرفه‌جویی سالانه صرفه‌جویی کند، اگر اقداماتی تا سال 2030 انجام شود. و برای این منظور، «پیدا کردن راهی برای کاهش یا حتی معکوس کردن سرعت رشد تقاضای انرژی در حین حمایت از تولید اقتصادی حیاتی است».
این گزارش نشان می دهد که کاهش مصرف انرژی نه تنها مقرون به صرفه است، بلکه سودآور است. و با گسترش جمعیت جهان، ضروری است که اقتصادها راه هایی برای کاهش و در نهایت معکوس کردن تولید انرژی و در عین حال حمایت از رشد اقتصادی بیابند.
در این گزارش آمده است: «تا سال 2050، جمعیت جهان دو میلیارد رشد خواهد کرد و پیش‌بینی می‌شود تولید ناخالص داخلی دو برابر شود». «بازارهای نوظهور و اقتصادهای در حال توسعه به انرژی فراوان و کم‌هزینه برای امکان رشد و دستیابی به اهداف توسعه نیاز دارند. به طور همزمان، جهان کربن زدایی عرضه را هدف قرار داده است. اقدام همزمان بر اساس تقاضا و عرضه بهترین راه برای دستیابی به این تغییرات است.
اما در حالی که انگیزه ای برای گذار به انرژی پاک وجود دارد، موانعی در این راه وجود دارد. حفظ امنیت و تامین پایدار انرژی در دوران گذار می تواند مشکل باشد و سرمایه گذاری اولیه می تواند بازدارنده باشد. تخصیص مجدد انرژی که قبلاً تلف شده است – یا انرژی غیرضروری مصرف شده – یک راه حل است. به ویژه برای دولت های محلی، محققان تخمین می زنند که شدت انرژی ساختمان را می توان تا 38 درصد در سطح جهان کاهش داد.
این بخش حدود 30 درصد تقاضای جهانی انرژی و تقریباً یک سوم از انتشار گازهای گلخانه ای جهانی را نشان می دهد. این انرژی در ساخت و ساز، گرمایش و سرمایش (حدود 50 درصد)، روشنایی (حدود 20 درصد) و وسایل عملیاتی و تجهیزات نصب شده در آنها (حدود 20 درصد) استفاده می شود. مداخلاتی شناسایی شده است که می تواند شدت انرژی ساختمان را تقریباً 38 درصد کاهش دهد و تقاضای کلی انرژی جهانی را تا 12 درصد کاهش دهد.
این مداخلات شامل برقی‌سازی گرمایش، تجهیزات HVAC کارآمد، مقاوم‌سازی کل ساختمان، طراحی سیستم‌های مدیریتی، روشنایی LED و ارتقاء تجهیزات قدیمی است.
تمرکز بر ارتقای ساختمان‌های موجود مؤثر است زیرا، این گزارش ادامه می‌دهد، 75 درصد از ساختمان‌هایی که امروزه از آنها استفاده می‌شود، در سال 2050 همچنان پابرجا خواهند بود.
در حالی که تأمین مالی چنین ارتقاءهایی برای بسیاری از سازمانها مانع دشواری برای غلبه بر آن است، این گزارش خاطرنشان می کند که برنامه های بهره وری انرژی با بهره صفر، حمایت از مدل های انرژی به عنوان یک سرویس می تواند مفید باشد. کمک به ایجاد نیروی کار ماهر فنی نیز ضروری است.
این گزارش خاطرنشان می‌کند: «طراحی ساختمان‌های کم شدت بخش کلیدی انتقال انرژی است، زیرا انتظار می‌رود شهرها تا سال 2050 حدود 50 درصد رشد کنند.» “جنبه های کلیدی طراحی ساختمان سبز شامل استفاده از مواد با شدت پایین تر، سطوح بالای عایق برای اجازه گرمایش غیرفعال، طراحی برای تراز کردن ساختمان ها برای حداکثر جذب نور طبیعی، و همچنین گرمایش و سرمایش برقی است.”
این ویژگی ها می تواند هزینه های عملیاتی ساختمان را تا 40 درصد کاهش دهد.
برای اطلاعات بیشتر و بررسی کامل این گزارش به وب سایت مجمع جهانی اقتصاد مراجعه کنید.
این مقاله در ابتدا در شهر و شهرستان آمریکایی ظاهر شد