استفاده از ارائهدهنده خدمات هماکومیشن برای زیرساختهای حیاتی شما یک تجارت جدی است و یکی از معیارهای اصلی انتخاب یا نظارت، ثبات مالی و عملیاتی است. هنگامی که SP اشتراک عمومی معامله شده شما خصوصی می شود، آنها معیارهای مالی و عملیاتی خود را فاش نمی کنند و این ممکن است برای برخی از مشتریان کمی نگران کننده باشد.
در ژوئیه ما “Colocation: اکتساب سهام خصوصی ممکن است یک ریسک بازار باشد” را در وب سایت تحقیقاتی Omdia منتشر کردیم. رائول مارتینک، مدیرعامل DataBank، یک شرکت سرمایه گذاری زیرساخت دیجیتال متعلق به DigitalBridge، به من گفت که این مقاله تحریک آمیز بود و او با احترام مخالف بود. در حالی که DigitalBridge از پول سهام خصوصی استفاده می کند، خود را به عنوان سرمایه گذار زیرساخت دیجیتال یا صندوق زیرساخت معرفی می کند.
اخیرا، رائول با من صحبت کرد و بینش عمیقی در مورد سرمایه گذاران زیرساخت و بازار کولوکیشن به اشتراک گذاشت.
تفاوت بین سرمایه گذاران سهام خصوصی و زیرساخت دیجیتال
سرمایهگذاریهای زیرساخت دیجیتال بلوکهای ساختمان فیزیکی اینترنت مدرن هستند و شامل برجهای سلولی، مراکز داده، فیبر، سلولهای کوچک و زیرساختهای لبه هستند.
درک انواع سرمایه گذاران سهام خصوصی کلیدی است: کلمات “سرمایه گذار سهام خصوصی” می تواند معانی زیادی داشته باشد، اما سرمایه گذار بودن در صندوق زیرساخت یک نوع بسیار خاص از سرمایه گذاری در سهام خصوصی است.
بسیاری از شرکتهای سهام خصوصی در افقهای کوتاهمدت سرمایهگذاری میکنند و به دنبال خروج از سرمایهگذاریها در حدود پنج سال با بازدهی دو رقمی احتمالاً با نرخ بازده داخلی 20 تا 30 درصد (IRR) هستند. مارتینک خاطرنشان می کند که سرمایه گذاران صندوق زیرساخت افق سرمایه گذاری بسیار بلندمدت 15 سال یا بیشتر دارند و بازدهی را در محدوده دو رقمی بالا یا پایین، مثلاً 8 تا 12 درصد هدف قرار می دهند.
سرمایه گذاران مختلف به دنبال انواع مختلفی از ریسک ها و بازده ها هستند و افق سرمایه گذاری بلندمدت یک صندوق زیرساخت در درجه اول به دلیل موارد زیر است:
- ثبات و دوام خود دارایی های زیرساختی
- ضرورت خدمات زیرساخت دیجیتال به مصرف کنندگان و
- مشتریان دارای رتبه A که معمولاً تعهدات بلندمدت را امضا می کنند.
مزیت دیگر این است که افق سرمایهگذاری بلندمدت، تفکر کوتاهمدت را که میتواند برای شرکتهای عمومی مشکلساز باشد، حذف میکند، زیرا تصمیمگیری آنها اغلب بر اساس انتظارات وال استریت است. زمانی که وال استریت هر سه ماهه به دنبال بازده بهتری است، برای سازمانها دشوار است که برنامههای بلندمدت واقع بینانه را توسعه دهند و اجرا کنند. علاوه بر این، صندوقهای زیرساختی سرمایهگذاران همفکری را جذب میکنند که بازی طولانی با بازده پایدار را جذاب میدانند.
در قلب این رقص مالی، ضرورت تامین مالی سرمایه مقرون به صرفه است که رابطه مستقیمی با رقابت در بازار دارد و این بخشی از سس مخفی برای ارائه ارزش سهامداران است.
آیا استخر عمیق سرمایه از یک صندوق زیرساخت می تواند منجر به گسترش فرار شود؟
به گفته مارتینک، گسترش فرار به دلیل سرمایه صندوق زیرساخت بسیار بعید است. یک صندوق زیرساخت چک های سفید ارائه نمی کند و همه فرصت های سرمایه گذاری افزایشی به شدت مورد بازجویی قرار می گیرند. در واقع، اکثر شرکت های متعلق به یک صندوق زیرساخت مسئولیت عملیات و تامین مالی توسعه را بر عهده دارند. صندوق مالک ممکن است در تامین مالی شرکت کند و آن را تسهیل کند، اما نقش اصلی آنها نظارت است تا اطمینان حاصل شود که از مواردی مانند گسترش بی رویه اجتناب می شود.
هزینه پایین سرمایه کلید رقابت پذیری و به نوبه خود ایجاد ارزش سهامداران است. مارتینک توضیح میدهد که شرکتهایی که شبیه DataBank (شرکتهای خصوصی متوسط) هستند معمولاً با ابزارهای بدهی بانکی مختلف تأمین مالی میشوند که معمولاً با نرخ بهره ترکیبی 6 تا 7 درصد ارائه میشوند. (این می تواند در بازار افزایش نرخ بهره امروز بیشتر باشد).
آیا کولو به صورت خصوصی در معرض خطر مالکیت ضعیف است؟
در حالی که این امر همیشه امکان پذیر است، مارتینک خاطرنشان می کند که درک این موضوع مهم است که وجوه زیرساخت به مالکان پیچیده ای تبدیل شده اند، و بنابراین، مباشران خوبی برای شرکت هایی هستند که به دست می آورند.
تفاوت این است که دارایی های زیرساختی به ویژه تقاضای سرمایه بالایی دارند که یک ریسک است. اگر یک چیز وجود دارد که شرکت های سرمایه گذاری به شدت با آن هماهنگ هستند، مدیریت ریسک سرمایه گذاری و در عین حال اطمینان از بهترین شانس موفقیت بلندمدت است.
آیا خصوصی رفتن شفافیت را از بین می برد؟
مطمئناً برای یک شرکت خصوصی، به ویژه در جزئیات مالی، شفافیت کمتری وجود دارد. با این حال، در حالی که یک شرکت خصوصی ممکن است جزئیات مالی خاصی را با جهان به اشتراک نگذارد، آنها مطمئناً با مشتریان خود کار می کنند تا جزئیات عملیاتی و مالی مورد نیاز برای تصمیم گیری آگاهانه خرید را ارائه دهند.
نظارت یک نقش اصلی برای صندوقهای زیرساخت و سرمایهگذاران آن است، بنابراین مالکیت خصوصی توسط یک صندوق، نظارت و پاسخگویی را کاهش نمیدهد. در واقع، مارتینک نظارت بر بانک اطلاعاتی را “شدید” توصیف می کند، زیرا آنها مستقیماً به هیئت مدیره صندوق و سرمایه گذاران آنها پاسخگو هستند. علاوه بر آن، مارتینک توضیح داد که شرکتهای خصوصی معمولاً بدهی بانکی سندیکایی دارند (وامهایی که توسط چندین بانک به نام سندیکای وام تأمین میشود) و/یا بدهی اوراق بهادار شدهاند، بنابراین توسط آژانسهای رتبهبندی رتبهبندی میشوند. وام دهندگان آنها، که برای تصمیم گیری در مورد وام بر روی داده های آن مؤسسات رتبه بندی حساب می کنند، برای اطمینان از تصمیم گیری منضبط، نفوذ بیشتری اعمال می کنند.
آیا خرید شرکت سرمایه گذار سهام خصوصی کوتاه مدت ذاتا خوب است یا بد؟
هر شرکتی که قصد خرید آن را دارد به میزان قابل توجهی دقت لازم برای درک سوابق کاری که از آنها خواستار است نیاز دارد. ریسک خرید توسط سرمایه گذار خصوصی کوتاه مدت این است که آنها ممکن است بر ایجاد تغییراتی تمرکز کنند که نمایه مالی را بهبود بخشد، اما ممکن است مسیر یا چشم اندازی را که باعث موفقیت شرکت در حال حاضر شده است، کاهش دهد. مارتینک اشاره میکند که سرمایهگذاران کوتاهمدت سهام خصوصی نیز میتوانند یک شرکت متوسط را انتخاب کنند و آن را واقعا عالی کنند.
بنابراین، مزایا یا معایب انتخاب یک شرکت عمومی در مقابل خصوصی چیست؟ همه شواهد به طور منطقی نشان میدهند که جنبههای تأمین مالی SPهای عمومی در مقابل خصوصی از دیدگاه مشتری بیاهمیت هستند. در حالی که شفافیت گزارشدهی مداوم یک SP هممکانی عمومی ممکن است برای برخی آرامشبخش باشد، این تنها یکی از بسیاری از ویژگیهای ارزیابی است که مهم است. خدمات، پشتیبانی، زمان آپلود و مواردی از این دست، نوع معیارهایی هستند که مشتریان را از نظارت بر زیرساخت های حیاتی خود اطمینان می دهد. در حالی که ممکن است SP های هم محل خصوصی معیارهای عملکرد مالی را به صورت عمومی گزارش نکنند، اکثر SP ها به درخواست های مشتریان جدید یا موجود برای آن جزئیات احترام می گذارند.
در تحلیل نهایی، اگر شرکت عمومی شما توسط یک صندوق زیرساخت خریداری شده است، نترسید. مارتینک، که یک مدیر مجرب در کسب و کار مراکز داده است، می گوید که صندوق های زیرساخت مسلما باهوش ترین سرمایه گذاران در بخش زیرساخت های دیجیتال هستند.
آلن هاوارد، تحلیلگر اصلی، محل سکونت و ساختمان مرکز داده، Omdia