آیا مرکز داده بعدی شما در زیر آب قرار خواهد گرفت؟
احتمالا نه، اما برخی از شرکت ها فکر می کنند که باید باشد. در پی استقرار موفقیت آمیز Project Natick توسط مایکروسافت در چندین سال پیش، علاقه به مراکز داده زیر آب در حال افزایش است.
از سوی دیگر، تعدادی از موانع برای مراکز داده زیر آب وجود دارد، و افراد منطقی ممکن است ادعا کنند که استقرار سرورها در زیر دریا هرگز در مقیاس عملی نخواهد بود.
در اینجا نگاهی می اندازیم به این که چرا مراکز داده زیر آب محبوبیت پیدا کرده اند، چه مزایایی ارائه می دهند و چرا ممکن است هرگز واقع بینانه باشند یا ممکن نباشد.
مرکز داده زیر آب چیست؟
یک مرکز داده زیر آب دقیقاً همان چیزی است که به نظر می رسد – یک مرکز داده غوطه ور در یک بدنه آب.
مفهوم مراکز داده زیر آب به اندازه کافی ساده است: زیرساختهای فناوری اطلاعات (مانند سرورها و رسانههای ذخیرهسازی) را میگیرید، آنها را در یک ظرف ضد آب نصب میکنید و سپس آن را زیر آب فرو میبرید. این دقیقا همان کاری است که مایکروسافت با Project Natick، یک مرکز داده زیر آب که در سواحل اسکاتلند در سال 2018 راه اندازی کرد، انجام داد.
مزایای مراکز داده زیر آب چیست؟
دلایل مختلفی وجود دارد که ممکن است بخواهید یک مرکز داده را در زیر آب مستقر کنید:
املاک و مستغلات فراوان
با توجه به اینکه اقیانوس ها حدود 70 درصد از سطح زمین را پوشانده اند، کمبود مکان برای استقرار مراکز داده زیر آب وجود ندارد.
استقرار در زیر آب میتواند به ویژه در تنظیماتی که شرکتها میخواهند مراکز داده را نزدیک به مراکز عمده جمعیتی راهاندازی کنند، جایی که زمینهای توسعه نیافته کمبود دارند اما مراکز داده میتوانند فقط در خارج از ساحل رها شوند، ارزشمند باشد.
هزینه های خنک کننده کم
روش های خنک کننده برای مراکز داده سنتی گران هستند و به انرژی زیادی نیاز دارند. با این حال، یک مرکز داده زیر آب می تواند گرمای خود را مستقیماً به محیط اطراف به روشی بسیار کارآمد پخش کند.
تامین انرژی پایدار
اگرچه Project Natick انرژی خود را از یک شبکه الکتریکی زمینی تامین می کرد، مراکز داده زیر آب به طور بالقوه می توانند از منابع انرژی تجدیدپذیر دریایی مانند مزارع بادی بهره ببرند. آنها حتی می توانند از نظر تئوری انرژی خود را با استفاده از جریان های اقیانوسی تولید کنند و استاندارد جدیدی برای پایداری مرکز داده ایجاد کنند.
چرا مراکز داده زیر آب ممکن است هرگز بلند نشوند؟
همه اینها مزایای قدرتمندی هستند که صنعت مرکز داده می تواند با استقرار مراکز داده بیشتر در زیر آب به طور بالقوه آن را باز کند.
با این حال، برای عملی شدن در مقیاس، مراکز داده زیر آب باید بر برخی چالشهای شیبدار غلبه کنند، از جمله:
- تعمیر و نگهداری سخت افزار: احتمالا بزرگترین چالش مراکز داده زیر آب، نگهداری سخت افزار است. هنگامی که یک سرور یا درایو دیسک نیاز به تعویض دارد، فرستادن پرسنل به زیر آب برای انجام کار – یا انتقال مرکز داده به سطح – به طور تصاعدی دشوارتر از مراکز داده مبتنی بر زمین است. اتوماسیون رباتیک می تواند به کاهش این چالش کمک کند، اما تا زمانی که این فناوری به بلوغ برسد، بیشتر تعمیر و نگهداری مراکز داده همچنان باید توسط انسان انجام شود.
- اتصال به شبکه: تنها راه ممکن برای اطمینان از اتصال شبکه با کارایی بالا برای مراکز داده زیر آب، اتصال آنها به کابل های شبکه است. این کار شدنی است اما گران است، به ویژه برای مراکز داده زیر آب که دور از ساحل قرار دارند.
- امنیت فیزیکی: از برخی جهات، مراکز داده زیر آب در برابر متجاوزان فیزیکی فوق العاده ایمن هستند، زیرا نفوذ غیرقابل توجه به آنها برای متجاوزان بسیار دشوار است. از سوی دیگر، مراکز داده زیر آب میتوانند مستعد حملات تروریستها یا بازیگران دولت-ملت باشند، که احتمالاً هدف قرار دادن تأسیساتی در ته دریا آسانتر از تأسیساتی در قلمرو خشک قابل دفاع است.
- تامین انرژی: در حالی که تامین انرژی از منابع دریایی تجدیدپذیر جذاب است، این منابع همیشه قابل اعتماد نیستند. به عنوان مثال، مزارع بادی فراساحلی در روزهای آرام کار نمیکنند و جریانهای اقیانوسی ممکن است جابهجا شوند و ژنراتورهایی که به آنها وابسته هستند خاموش شوند. مهندسان مراکز داده زیر آب باید منابع انرژی پشتیبان ایجاد کنند تا این مراکز داده قابل اعتماد باشند.
احتمالاً به دلیل این چالشهاست که مراکز داده زیر آب به عنوان یک ایده بسیار مورد بحث اما کم اجرا باقی میمانند. Project Natick سرفصل های زیادی را به خود اختصاص داده است، اما سه سال از زمانی که مایکروسافت آن را از اقیانوس بیرون آورده می گذرد و تا به امروز هیچ پیشرفت دیگری در این پروژه صورت نگرفته است.
شرکتی که این چالشها را حل میکند تا مراکز داده زیر آب را در مقیاس عملی کند، سود بسیار زیادی خواهد داشت. اما موانع زیاد هستند و این یک شرط نامطمئن است که آیا مراکز داده زیر آب آماده تولید هرگز به نتیجه می رسند یا خیر.