نابودی هوش مصنوعی دینی است، هم هزاره گرایی و هم آخرالزمان، برای پر کردن شکاف بزرگ در پژوهشگران هوش مصنوعی.
بسیاری از کارشناسان در این زمینه آن را باور دارند، اما آن را درست نمی کند. یک دانشمند عارف می تواند اکتشافات علمی حیرت انگیزی انجام دهد بدون اینکه خدای خود را واقعی باشد.
به آنها عقده مسیحایی می دهد. فقط آنها می توانند جهان را از عذاب قریب الوقوع نجات دهند. آنها را در مرکز جهان قرار می دهد و حس مقدسی از هدف را ارائه می دهد، یک جستجوی اصلی که در آن سرنوشت بشریت در تعادل است.
دارای متون مقدس، کمتر اشتباه، تز متعامد، هوش فوق العاده است. پیامبران خود، الیزر یودکوفسکی، نیک بوستروم را دارد. هرکسی که عقاید یا روایات آن را زیر سوال ببرد یا مثال های عینی یا شواهد تجربی بخواهد – به دلیل نادیده گرفتن تهدید وجودی AGI یا خطر x به عنوان یک بدعت گذار، شرور یا احمق شناخته می شود. آنها طوطی وار می گویند: «شما درگیر استدلال های سطح شی نیستید»، آنها برای رد هر گونه انتقاد معتبر، سپس شما را به کتاب مقدس خود ارجاع می دهند – یک پست کمتر اشتباه.
شکاف دیگری که پر می کند بحران توضیح پذیری یادگیری عمیق است. شبکههای عصبی مجموعهای غیرقابل بررسی از ضربهای ماتریس در نقاط شناور هستند. ما هرگز آنها را به طور کامل درک نمی کنیم، بنابراین نمی توانیم به آنها اعتماد کنیم. به دلیل عدم اطمینان و گمانه زنی های فزاینده، خداوند شکاف های دانش ما را در گذشته پر کرد، به عنوان مثال، …